Pinksteren 4 juni 2017 in de Anna Bonifatius
Zusters en broeders,
Lezingen: Hand. 2, 1-11; 1 Kor. 12, 3b-7.12-13 en Joh., 20, 19-23
Stel je voor dat we op Pasen ook Pinksteren hadden gevierd. Dat had gekund, want jezus blaast op de avond van Pasen over zijn leerlingen en schenkt hen de heilige Geest. Tot twee maal toe wenst Hij de leerlingen, die in grote angst bij elkaar zitten ‘vrede ’toe. En dat niet allee. Tegelijk met de gave van de Geest, schenkt Hij het vermogen om zonden te vergeven. Hij stelt hen in staat verzoening en vrede te brengen. De gave van de Geest wordt geschonken in een kleine kring. Die gave is belangrijk, maar die schenking is weinig spectaculair. Maar wel belangrijk. Stel je voor, dat die gave er niet was. Dan hadden veel mensen krampachtig en schuldig in het leven hebben gestaan. Maar zo is het niet. De gave van de Geest schept ruimte en mogelijkheid dat mensen dichter bij God en bij elkaar kunnen komen.
Maar er is ook een soort tweede Pinksterdag. Die dag wordt uitgebreider gevierd, ook al weet niet iedereen dat het vandaag Pinksteren is en een aantal mensen weten ook niet wat er vandaag wordt gevierd. Dit feest sluit aan bij het Joodse Pinksterfeest. Dat wordt gevierd als de leerlingen nog in grote zorg bij elkaar zitten.. Maar dan ontstaat er een geluid uit de hemel. Het lijkt wel een soort aardbeving. Heel het huis is er vol van. En dat gedruis gaat gepaard met vuur, dat boven de hoofden verschijnt. De leerlingen worden vervuld van de heilige Geest en dat werkt op een bijzondere wijze uit. Hun angst wordt opzij gezet. Ze zetten de deuren en de ramen open en trekken er uit. Met grote vrijmoedigheid trekken ze naar buiten. Ze vertellen wat hen ooit had bezield en vele mensen die op dat moment in Jeruzalem zijn, worden aangestoken door dat vuur. Er zijn duizenden mensen op de been, die van her en der vandaan komen en zich laten bezielen en inspireren door de woorden van de apostelen die van de Geest vervuld zijn. Er gebeurt nogal wat in Jeruzalem
Die eerst keer dat de Geest wordt gegeven, dat is in het Evangelie, gaat het er bescheiden en weinig spectaculair aan toe. Het gaat om enkelingen. Maar die tweede keer is die gave overdonderend. De apostelen durven hun mond open te doen. En welke grondtaal je ook spreekt, iedereen verstaat je. En jij verstaat ook alles. Er worden op die dag zelfs vijfduizend mensen gedoopt, waar ze ook vandaan komen. De heilige Geest brengt in het groot en in het klein heel wat teweeg. In het klein is het verzoening en vrede. In het groot is het enthousiasme, vuur, vrijmoedigheid, bezieling.
Een aantal jaren geleden verbleef ik net als pastor Joop Stam een zestal weken in Recife, in Brazilië. Het was de stad, waar ooit Dom Helder Camara bisschop was. De armen voelden zich door hem gesteund en bemoedigd. Hij woonde in een klein huisje en wij mochten bij hem op bezoek komen. Dat was niet het enige, wat zeer de moeite waard was.. Ik liep samen met een ander vaak rond in een Favela, een sloppenwijk in die grote stad. Op een zaterdagavond gingen we naar een buurthuisje. Die was omgebouwd tot een kapel met houten bankjes en heel veel kinderen en pubers. In mijn oren klinkt nog een lied, dat de pubers en de kinderen zongen. Het was een protestlied, genomen uit de profeet Jeremia. Het klonk niet zuiver van toon, maar wel zuiver van mentaliteit. Het was vooral geschreeuw uit de mond van de kinderen, die in de sloppenwijk woonden en bij de vredeswens liep iedereen door elkaar heen en werd je hartelijk begroet. Ik voelde dat deze eenvoudige samenkomst, waarin er gezongen werd en te Communie gegaan, geladen was met een bijzondere aanwezigheid. Was het wellicht de heilige Geest, die maakte dat deze arme en eenvoudige mensen kracht en moed vond om het leven aan te kunnen en er het beste van te maken?
U weet net als ik dat het leven dor en droog kan zijn. Wat is het dor en droog, als de liefde is uitgedoofd !Dat gebeurt ook in de rijke huizen. Het gebeurt ook in mooie en rijke kerken. Maar op een gegeven moment kan dat veranderen. Verdorde liefde kan weer opbloeien. In de ogen van sombere mensen komt weer wat op en er gaat iets van hoop en glans flikkeren. Hopelijk gebeurt er ook in rijke kerken, wat ik in onze bescheiden kerkjes dikwijls zie gebeuren.
Wat zal er in de kerken van Amsterdam gebeuren? In een stad van 800.000 mensen zie je niet zoveel mensen meer als vroeger in beweging komen. Maar heeft u ook opgemerkt dat er heel veel mensen zijn, die beginnen te geloven en vroeg of laat weer werk maken van hun vertrouwen of je merkt hoe ze met hun talenten iets voor anderen te betekenen.
Pinksteren is een mooi en bijzonder feest. Het is een feest van onderlinge verzoening. Vroeg of laat komen mensen weer tot en bij elkaar. Het is een feest van moed, vertrouwen, bezieling en warmte. Moge die Geest ons persoonlijk bezielen maar ook ons als gemeenschap weer nieuw leven brengen.
Pastor Leo Nederstigt