Afscheid van Leo Nederstigt, voorgelezen en besproken in het bezinningsgesprek van 14 juni 2018

Afscheid van Leo Nederstigt op 28 en 29 mei 2018, door Martijn Lindt

Deze tekst is door Joop Goes gebruikt voor de Gebeds- en bezinningsgroep donderdagavonden Anna/Bonifatiuskerk. Hij heeft de evangelietekst er aan toegevoegd en het geheel benoemd met de titel: ‘Lotsverbondenen’. De tekst is voorgelezen en besproken in het bezinningsgesprek van 14 juni 2018.

De dag van Leo’s begrafenis. En gisterenavond de avondwake in de Anna/Bonifatiuskerk.

Eén geheel van intensiteit. Ik heb nog nooit zo’n uitvaart meegemaakt. Ongelooflijk. Meer dan duizend mensen. Nu ben ik te moe om het te vertellen, maar ik kan het wel beschrijven. We liepen in een lange stoet van de Hofkerk/Martelaren van Gorcum naar de Nieuwe Ooster. Voorafgegaan door Surinaamse koperblazers. Het verkeer was stilgelegd. Leo had gevraagd bij monde van Augustinus om gewoon met hem te blijven praten. Er werd ook veel gesproken in de stoet. We hadden een viering achter de rug die meer dan twee uur duurde. Met vijf voorgangers, onder wie twee bisschoppen. In de stoet achter de blazers veel bloemstukken van organisaties en een bloem van ieder, zoals gevraagd. De kerk waar duizend mensen in kunnen was te klein.

Er waren bij de avondwake en de uitvaart tientallen sprekers die hun herinneringen vertelden en de kwaliteiten van Leo onder woorden brachten. Dat deed o.a. ook Lars Frendel in homilie. De betekenis en invloed van Leo op zoveel mensen werd steeds duidelijker en groeide uit tot enorme proporties, de grootte van zijn priesterschap werd steeds duidelijker. Trouw aan zijn roeping had Leo onafgebroken heel veel gedaan voor familie, parochianen, zwakken en kwetsbaren, de Oecumene, jongeren, interreligieuze verbindingen, de regio, oud-parochianen, priesterstudenten, talloze vrienden, allochtonen, autochtonen en nog veel meer. En wat niet in de toespraken naar voren kwam werd nog in de onderlinge uitwisseling gememoreerd. Mysterie wat deze man, deze priester, allemaal heeft kunnen doen. Vooral kwam steeds naar voren hoe hij met mensen de verbinding kon aangaan en ook mensen met elkáár verbinden. Hij kon mensen vertrouwen geven, zich gezien laten weten, enthousiasmeren, in hun kracht zetten, troosten en nog veel meer.

Ik heb genoteerd wat er allemaal gebeurde en veel van wat werd gezegd. Vele prachtige liederen werden gezongen, door Leo zelf van te voren uitgekozen teksten werden voorgelezen. Voor mij persoonlijk veel ontroerende momenten, ook een broer en de diaken tot tranen toe geroerd tijdens hun toespraken.

Bij de priesters bij de uitvaartviering waren Joop Stam en Ambro Bakker. Diaken Coen van Loon vertelde aan het begin van de uitvaartviering. Er waren e-mails gekomen uit Oostenrijk en Canada.

Dan:  “laten wij ons hart spreken en ruimte maken voor ons verdriet”. Zeven familieleden en vrienden naar voren. Zeven kaarsen worden aangestoken aan de Paaskaars namens zeven verschillende groepen waarbij engagementen van Leo werden genoemd: zijn roeping; zijn werk voor de naasten, voor de pastorale zorg, het voedsel, zijn goedgeefsheid, gastvrijheid voor gekwetsten en gewonden, vanuit de abdijgemeenschap van Egmond door abt Matthijssen, Leo’s geestelijk begeleider, de veelkleurigheid, openheid voor mensen van andere levensbeschouwingen, voor wie geen gebaande paden gingen, allen kinderen van God. Genoemd uit zijn levensgang de leefgemeenschap van het Ambonplein, Warmond, KTHA, familie.

Priesterbroer Savio met humor over Leo. Over hoe die als enige oom uitgenodigd werd bij een neven- en nichtenfeest. Over Leo’s diepste verdriet, het overlijden van een jongere zus. Over het veertigjarige priesterfeest. Over het ‘lunchen met Leo’. Leo’s samenwerking met de Islamitische buurtzorg. Over het boek “Ik hou van jou”. Artikelen in het parochieblad, Liefde tot God en de mens. Stilte en gebed in de abdij. Ziekenzalving door abt Matthijssen. Ook op straat deed Leo inspiratie op. Leo wilde graag aandacht.

Homilie van Lars Frendel o.f.m.: “Een goed mens. Aandacht voor zichzelf op de tweede plaats. Anderen loslaten deed hij niet gauw. Werken van barmhartigheid. Diaconie. Caritas. Compassie. Ook als zij hem belazerden. Zwakken, kwetsbaren, “hangmannen”. “Leningen” gaf Leo. Onderdak. Talloze vrienden. Vertrouwen. Levensvreugde. Bewonderenswaardige levenshouding. Inspirerend. Onbegonnen werk zijn agenda bij te houden. Hij kwam vaak op het nippertje of ná het nippertje. Gezellig. Vriend. Beminnelijk. Innemend. Verantwoordelijkheidsgevoel. Fietste rond. Bijstaan. Troostend. Durfde zichzelf te zijn. Kon zich kwetsbaar opstellen. Zwakheden laten zien. Had behoefte gewaardeerd te worden. Leo’s verdriet over moeilijkheden tussen mensen en tussen mensen en hém. Onvoorstelbare invloed. Lars Frendel eindigt met om een warm applaus te vragen.

Een rij mensen voor de voorbeden. Daarbij: Hij verbond mensen met elkaar, misschien omdat ze wisten gezien te zijn in hun kracht èn kwetsbaarheid (de raakste formulering lijkt mij). Mildheid. Toewijding. Trouw. Enthousiasme. Zorg. Gaf vertrouwen, waardigheid, nieuwe moed. Genoot van de liefde om hem heen. Oecumene. Ieder mens was voor hem belangrijk. Herinneringen: Leo lette op of er geen misverstanden ontstonden. Hij durfde te vragen naar persoonlijke dingen. Hij maakte dat mensen gemakkelijker met elkaar omgingen, zij bleven verbonden met elkaar als hij vertrok.

Bij de uitvaartviering waren ongeveer tien priesters en diakens, met Pierre Valkering, Diaken René van de Nieuwe Augustinus, Diaken Coen van Loon van de H. Martelaren van Gorcum. Onder het zingen van het “In Paradisum” werd de kist uitgedragen. De klokken luidden en later in de stoet werden wij ook begeleid door het klokgelui van de kerken waar wij langs kwamen. Bij het graf honderden mensen, de laatste gebedsplechtigheden, een bloem in het graf. Alles onder de warme zon. Dan liepen we terug naar de Hofkerk/Martelaren voor een broodje en gesprek. Om 11.00 uur was de viering begonnen, om 16.00 uur verliet ik de kerk weer, waar toen alleen nog familie in een kring zat’.

Martijn Lindt (Leo heeft mij gedoopt in 1984 en sindsdien geestelijk begeleid tot zijn dood en voorbij zijn dood).