In Memoriam door Kathy Hoogenboom, parochiaan AnnaBon

Herinneringen aan Leo.

Mijn ouderlijk huis stond in de Indische buurt, onze kerk was de oude Gerardus.

Halverwege de jaren ’70 raakte mijn moeder via het 1e communieproject betrokken bij het vrijwilligerswerk. En zij niet alleen: mijn vader timmerde een paar stevige   palmpaasstokken, een zus werd misdienette, en ik had  mijn typediploma gehaald, dat kwam ook wel van pas.

Leo woonde toen op de pastorie van de Gerardus en draaide mee in diverse activiteiten. Zo herinner ik me hem nog als jonge evangelist/verteller bij het Kerstspel van de communicantjes (Luc of Matthieu, daar wil ik vanaf zijn, Ben Dieker was de andere).

Jammer vond ik het dat Leo na enige tijd vertrok naar een parochie in Amsterdam West. Op zijn afscheids-receptie drukte hij ons nog op het hart vooral door te gaan met het Jongerenpastoraat, toen net opgericht.

Erg leuk was het toen een kleine 20 jaar later bekend werd bekend dat Leo terugkwam naar Amsterdam-Oost. En zijn eerste mis hier, in de AnnaBon, zou plaatsvinden op de dag dat wij ons 12,5 jarig huwelijksfeest gepland hadden ……. Vond Leo ook wel een goede binnenkomer, heb ik – veel –  later gehoord.

Leo kwam de huwelijksmis vóórbespreken bij ons thuis, hartstikke gezellig. Lekker bijgepraat, maar we waren eigenlijk nog niet aan de viering toegekomen toen hij al weer naar een volgende afspraak moest. Lichte paniek, want ik wilde graag wat klassiekers van het voormalige jongerenkoor in onze viering verwerken, en het dames- en herenkoor had die niet op het repertoire staan….

“Heb vertrouwen” sprak Leo, “komt allemaal goed, ik ga het regelen”.

En het kwam ook goed. Sterker nog, het was op dat moment allemaal al in kannen en kruiken; Leo heeft ons gewoon in de maling genomen.

Oud-koorleden hadden Leo voor die tijd al benaderd met de boodschap dat bijna het hele jongerenkoor was opgespoord, en bereid gevonden om te komen zingen op die bewuste zondag.

Op de dag zelf, net vóór aanvang van de mis kwamen ze van zolder, waar ze zich verstopt hadden, naar beneden. Een grote verrassing! En daar achteraan kwam Leo binnen,  met zooo’n big smile boven de volle baard.  Een goed begin …..

Vrij kort nadat Leo zijn intree gedaan had, vroeg hij iemand die hem wilde helpen bij het plannen en vastleggen van allerlei catechetische activiteiten, zoals het dopen, de 1e communie, het vormsel. Hij durfde van zichzelf te zeggen dat hij daarin wat chaotisch was.

Ik heb het graag gedaan.

Een paar keer per jaar overlegden we. Eerst bij ons thuis, toen onze zoon nog klein was, later hier in de AnnaBon, en nog weer later bij Leo op de Roomtuintjes. En dan werden er ook wel wat persoonlijke aangelegenheden besproken.

Bij een van de laatste keren zei Leo me: “Weet je, ik denk nog vaak aan je vader”. Dat verraste me, maar deed me ook ontzettend goed. Mijn vader was toen al zo’n 5 jaar dood, en buiten de familie werd er niet vaak meer over hem gesproken. Terwijl dat toch wel fijn kan zijn.

En daarom wil ik ook besluiten met:

Weet je Leo, ik denk dat ik nog heel vaak aan jou zal denken. Maar ik hoop ook dat we nog heel lang over je zullen praten.

Kathy Hoogenboom, parochiaan