Welkomstwoord gedenkdienst pastor Leo Nederstigt op 27 mei 2018 in Gerardus

Inleiding en begroeting

Welkom u allen in dit uur van gedenken, bidden en ontmoeten rond onze

dierbare pastor Leo, geboren als Leonardus Jacobus Maria Nederstigt.

Heel bijzonder de familie van pastor Leo, U bent  zwaar beproefd  door zijn ziekte en zijn overlijden. U heeft hem alle liefde, zorg en aandacht gegeven die hij nodig had. Bewonderenswaardig!  Fijn dat u hier vanavond gekomen bent om uw verdriet met ons te delen.

Leo was van ons, zei één van  u, maar Leo is ook van jullie.

Zo voelt het ook: samen hebben we verdriet, familie, vrienden en vriendinnen,

parochianen en buurtbewoners. Leo was een geliefd en bijzonder mens.

Het bericht van zijn overlijden brengt ons  vanavond samen.

We hebben zijn dood lang zien aankomen. Maar nu het zover is, voelen we de pijn en het verdriet des te meer. Onze herinneringen verdichten zich.

Toch zijn we ook opgelucht, dat er aan zijn lijden – dat hij zo moedig gedragen heeft -een einde is gekomen , ook al is hij in onze ogen veel te jong gestorven.

Het zal moeilijk  zijn om zijn dood een plaats te geven in ons leven en in onze gemeenschap. Hij kon nog zoveel betekenen voor zijn familie, zijn vrienden, onze parochie, en de buurt. We zullen hem allemaal heel  erg missen.

Onze gedachten gaan op deze plaats bijzonder uit naar hoe hij aanwezig was in onze gemeenschap.

Pastor Leo kwam graag in onze kerk, evenals ook in de Anna/Bonifatius, om voor te gaan in de eucharistie, om samen met ons te bidden en te zingen, om mensen te ontmoeten.

Ook toen hij heel erg ziek was en zijn krachten zienderogen afnamen,

vatte hij moed om naar de kerk te komen.

We keken hem dan wel eens bezorgd aan,en vroegen: “gaat het wel Leo”?

Meestal verscheen er een brede lach op zijn gezicht.

‘ Ik ben hier graag, het doet me goed, ik knap ervan op.’

Dat zei hij niet alleen, hij straalde het ook uit.

Het geloof was een belangrijke bron voor pastor Leo,

Hij voelde zich gedragen door de Heer en door het geloof van mensen.

In zijn preken en brieven sprak hij over zijn geloofsbeleving in een taal die onze harten raakte. Daarmee heeft hij ons iets heel kostbaars nagelaten.

Wij zijn verdrietig, maar zeker ook heel dankbaar voor wie hij was te midden van ons.

Leo stond met vertrouwen in het leven. Hij hield van het leven en van mensen.

En het deed hem goed dat er veel van hem gehouden werd.

Hij was heel dankbaar voor de ruim 70 jaren die hem gegeven zijn.

Pastor Leo geloofde dat dit leven het einde niet is,

maar dat onze goede en barmhartige God hem in liefde zal opnemen.

Moge dit samenzijn rond Leo ons troosten en bemoedigen.

Annelies Dieker, voorganger