Preek in de Nieuwe Stad op 11 juni 2017
Lezingen: Ex. 34, 4b-6.8-9; 2 Kor. 13 en Joh. 3, 16- 18
Zusters en broeders,
Eén God in drie personen. Zo wordt in het kort over God gesproken.. We zijn gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en van de Heilige Geest. Met die woorden maken we een kruisteken. In die naam zijn we ook gedoopt. In de geloofsbelijdenis belijden we wie God is en in welke God we geloven. Er wordt over God, de Vader gesproken, die Schepper is van hemel en Aarde. Jezus Christus wordt beleden. Hij heeft ons leven gedeeld. Hij is gestorven en begraven en op de derde dag is Hij verrezen. De nauwe verbinding tussen de Vader en de Zoon wordt beleden in de heilige Geest, de levend – maker.
In de liturgie zijn dat niet de enige plaatsen, waar er over die ene God in drie personen wordt gesproken. Ook in het loflied, na het gebed om vergeving gaat het over die drie. Het Eucharistisch gebed eindigt met de lofprijzing van Vader, Zoon en Geest. En natuurlijk is er op het einde de Zegen. Een God in drie personen geeft iets aan van de rijkdom van God.
In de Oosterse kerk is ook een schilderij van God. Natuurlijk kan dat niet, maar ooit kwamen er drie engelen op bezoek bij Abraham om aan te kondigen dat zijn vrouw Sara een kind zou krijgen. Omdat die drie engelen een belofte van God willen doen, wordt van dit gebeuren een afbeelding gemaakt, waarin velen de Drie-eenheid zien uitgebeeld. In de oosterse kerk wordt dit schilderij, een icoon, vereerd, gekust en bewierookt.
Zelf vind ik dat ook een heel mooi schilderij. Die drie personen zitten aan één tafel en kijken heel liefdevol naar elkaar. Maar één kant van de afbeelding is open. Ik denk dat dit een uitnodiging is aan ieder van ons. Kom toch bij ons zitten! Maak toch deel uit van ons leven. We worden uitgenodigd deel uit te maken van het leven van God. We zijn hartelijk welkom bij Vader, Zoon en Geest. Er is altijd plaats voor ons. Dat geldt natuurlijk zeker voor kinderen die in naam van Vader, Zoon en heilige Geest worden gedoopt. Maar welkom zijn ook de jonge mensen met al hun vitaliteit en hun kracht. Welkom zijn degenen, die onze maatschappij dragen, maar ook hen, die om welke reden ook opzij gezet zijn en uitgeschakeld werden. Welkom zijn ook de zieken en de ouderen en allen, die door de last van het leven worden bezwaard. Allen worden uitgenodigd om te delen in de liefde en de genegenheid van Vader, Zoon en Geest.
Als ik naar dat schilderij kijk, moet ik ook denken aan het Evangelie van vandaag: ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren zoon heeft gezonden…’ God heeft heel veel liefde te geven. Hij heeft ons iets van zichzelf gestuurd. En die liefde is doorgegeven aan ieder mens, die daarvoor open staat.
Waar ik aan denk, is dat God, in het huis of aan de tafel van liefde woont of zit. In dat huis of aan die tafel ben ik heel hartelijk welkom, wat me ook bezighoudt en wie ik ook ben. Ik mag er zijn met al mijn zorgen, met alles, waar ik me angstig of bezorgd door voel. Mijn verwarring en onrust, mijn zorgen en mijn bangheid mag ik ergens neerleggen. Dat is bij God. Natuurlijk blijft dat allemaal bestaan, maar door die aanwezigheid van Hem bij wie ik dat neer kan leggen, ga ik anders tegen dat moeilijke leven van ons aankijken.
Ik kijk er zo tegen aan. Ik mag thuis zijn, thuis bij mezelf, thuis bij anderen, thuis bij God. Hoe zou ik minder krampachtig kunnen leven, als ik me nergens thuis kan voelen. Ik meen dat je bij God altijd thuis mag zijn. Daardoor kan je ook thuis zijn bij jezelf. Daardoor mag je ook thuis zijn bij anderen, welke etterbakken we ook zijn. We mogen leven in vertrouwen. We kunnen dat lastige en dat moeilijke achterlaten en in dankbaarheid leven. Er wordt met liefde naar ons gekeken. ‘IK houd van u’, laat de profeet Jesaja God zeggen. Maar dat Hij van ons houdt wordt zichtbaar in Jezus Christus, die Zijn leven voor ons gaf. Het wordt voelbaar in de Geest, die ons verwarmt, ons bij elkaar brengt, ons inspireert en onze wijsheid wakker maakt. God staat aan het begin van ons leven. Hij is er ook aan het einde van ons leven. We worden bij de hand genomen en mogen voor altijd wonen in het huis van God en aanzitten aan de tafel, waar één God in drie personen de gastheer of de gastvrouw is.
Het feest van de Drie -eenheid lijkt soms een wat zwaar en dogmatisch feest. Maar het is van de levende God, de God van liefde die er is, als er liefdevolle mensen om ons heen zijn. Hij is er ook, als we gekwetst zijn, en het leven dor een droog is geworden. Die liefde is er, als we een kruisteken maken, als we ons geloof belijden, als we een lied zingen, maar vooral als we beseffen, dat God woont in een huis van liefde en als hij aan de tafel van de liefde ons hoort en ons op een eigen en bijzondere wijze wil ontmoeten.
Pastor Leo Nederstigt