2017 Preek zondag 25 juni Gerardus

Preek op de 12e zondag door het jaar in de Gerardus

Lezingen: Jer. 20, 10 -13 en Matth. 10, 16- 33

Zusters en broeders,

Wie van ons heeft nooit last van angst of onrust gekend ?  Natuurlijk kan je bang zijn voor aanslagen of terrorisme. Je kan ook bang zijn voor het verlies van je baan of voor ziekte die je bedreigt. Je kan bang zijn voor de toekomst. Maar er is ook alledaagse angst bijvoorbeeld voor mensen om je heen. Soms zijn we bang voor mensen, zoals leraren, bazen, de pastor, buitenlanders  of mensen uit de straat. Dit soort angsten kunnen ons verlammen.  Angst kan er zijn voor de dood, voor de aftakeling, die daaraan voorafgaat. Je kan bang zijn voor het vreemde of voor de chaos.

Angsten komen we ook tegen in de lezingen van vandaag. Jeremias is een stevig persoon, maar vandaag drukt hij ook zijn bedreiging en de angst uit. Men is uit op zijn val. En Jezus spreekt tot gewone mensen. Hij wijst op die alledaagse angsten en doet een pleidooi voor vertrouwen, vertrouwen in God, die  ieder haar van ons heeft geteld. We hoeven niet bang te zijn. We  zijn toch méér waard dan een zwerm mussen. We zijn in Zijn ogen heel kostbare mensen.

Als collega’s spraken we over onze angsten. Angst is er of het werk wat we doen, wel effectief is. Je mag ook zeggen:Is het wel gericht op dat wat we eigenlijk moeten doen? Brengen we de boodschap van Christus  en het vertrouwen daarin wel goed genoeg onder woorden en naar buiten? Begrijpen we wel echt, wat mensen bezig houdt of waar ze zich druk over maken? Kunnen we wel goed met onze eigen angsten en die van anderen omgaan. Van de week ontmoette ik nog een jonge man, die heel veel hulp nodig heeft. Ook praktische hulp. Maar hij is bang om aan iemand  hulp te vragen., want daardoor komt zijn eigen kwetsbaarheid tevoorschijn. En hij wil juist overkomen als een stevige man

Waar komen deze of allerlei andere angsten vandaan ? Angst  en allerlei soorten gedrag hebben te maken met dat wat ons overkomt, hoe we ons voelen of wat we meemaken. Kan ons geloof daarbij tot steun zijn?

Misschien dit verhaal. Een Schotse man was aan het vissen op een meer. Hij geloofde niet in God. In datzelfde meer huisde een monster dat alom bekend was. Deze man geloofde daar niet in. Op een bepaald moment dook dit monster op met de bedoeling deze visser en zijn boot op te slokken. Met een luide brul haalde hij uit. Toen de man al half in de bek van het monster hing, schreeuwde hij :’O God, alsjeblieft, help mij.’ Op dat moment brak het wolkendek open en donderde de stem van God: ’Ik dacht dat je niet in mij geloofde, Zei hij. ’Nee’ riep de man,’ maar tot voor kort geloofde ik ook niet in de monster van het meer.’

Begrijpelijk dat deze man uit Schotland niet in God geloofde. Hij maakte donkere momenten in het leven mee. Hij wees ook zijn geloof in het bestaan van God af.  Maar hier geeft hij een antwoord op het verwijt van God. Door de ervaring van het monster, gaat hij in God geloven. Als het allemaal goed gaat in ons leven, hebben we God niet nodig. Ondertussen beseffen  we dat God aanwezig is, in goede en kwade dagen, op mooie en moeilijke momenten. Misschien juist in de duisternis van ons leven.

We worden door de lezingen van vandaag maar ook in dit verhaal uitgedaagd tot vertrouwen. We worden uitgedaagd vertrouwen in ons leven te voeden en te koesteren..

‘Waar is God of waarom overkomt mij dat’, dit soort vragen hoorde ik nog van de week. De zon van de vrouw was een aantal jaren op tragische wijze omgekomen. Ondertussen kon ze niet meer werk doen. Ook haar zoon en dochter waren een tijdje geleden ontslagen. Soms kunnen verdrietige dingen achter elkaar komen. Waarom overkomt mij dit? Zo’n vraag kunnen we stellen en wordt ook gesteld. .

Ik heb me dat ook wel eens afgevraagd. Maar een antwoord op die vraag krijg je niet zomaar of onmiddellijk., ook als weet je dat donkere dingen soms tot iets heel moois kunnen leiden. Haast zes jaar geleden ben ik zelf in aanraking gekomen met een ernstige ziekte. Er waren periodes dat ik het gevoel had dat het einde nabij was. Vorig jaar horde ik dat genezing niet meer mogelijk is. Tot verbazing van verschillende artsen ben ik er nog steeds. Ik ben daar heel dankbaar voor en anderen met mij. En ik kan ook genieten van het leven. Ik heb ervaren dat  er momenten zijn waarop we moeilijke dingen onder ogen te zien en  te dragen. Ik noem hier het vertrouwen ,maar ook de gave van gebed, die jou is gegeven  en dat gebed van anderen om je heen. Er komen zeker geen gemakkelijke oplossingen maar volgehouden gebed kan helpen in rust en een zekere vrede te aanvaarden wat er op je af komt.

Dat gaat niet zomaar. Er komen ook  gevoelens nar boven als boosheid, verdriet, onrust, angst. Van de andere kant kan je door je eigen ervaringen steeds beter begrijpen, wat er in anderen leeft. Je kan de innerlijke worsteling die in anderen plaats vindt, beter accepteren en soms beter verstaan.

Wat er in mij gebeurt is het besef, dat de Allerhoogste nabij kan komen en ook of  juist aanwezig  is, als  je niet veel van Hem voelt. In donkere tijden kan  Hij ook aanwezig zijn of wil Hij dat juist zijn.

U heeft gehoord of gelezen, dat ik dingen moet opgeven, die me heel dankbaar hebben gemaakt. De komende tijd moet ik rustig de dingen gaan overdragen. Natuurlijk moet ik er aan wennen, niet veel meer te zeggen te hebben. Dat kan me geprikkeld maken en moeite geven. Maar ik voel wel dat heel veel mensen dingen in hun leven moeten loslaten eb aanvaarden,

God trekt met ons mee. Ik ben dankbaar dat ik er nog mag zijn, maar ik gun ook van harte dat anderen het vertrouwen krijgen, waar ik van mocht leven. Ik hoef niet onzichtbaar te zijn maar ik vind het een voorrecht ook in grotere rust te mogen toeleven naar dat wat mij en anderen nog te wachten staat.

Pastor Leo Nederstigt