Preek zondag 28 mei AnnaBon (viering Hemelvaart)
Jullie zijn de getuigen
Beste broeders en zusters, In mijn preek geef ik niet theologische verklaringen van de hemelvaart, maar ik wil graag alleen gewone en praktische dimensies van het feest vertellen.
Er is een Chinese uitdrukking: Als iemand om vis vraagt, geef hem niet een vis, maar leer hem te vissen. Als je hem vis geeft, blijft hij lui en is hij altijd afhankelijk van je. Als je hem leert hoe hij moet vissen, dan leert hij op zijn eigen benen te staan in zijn leven. Hij neemt verantwoordelijkheid voor zijn leven. Ik ben de zoon van een boer. Toen ik nog klein was, heeft mijn vader me al geleerd hoe ik in kokosnootbomen moest klimmen. In het begin was ik erg bang, maar mijn vader hield mijn voeten vast en steunde mij van onder om in de boom te klimmen. Toen ik het goed geleerd had, was hij verder niet meer achter mij om mij te helpen in de boom te klimmen. Op dezelfde manier, toen ik leerde zwemmen, leerde mijn oudere broer mij en toen ik het goed geleerd had, zei hij tegen mij, “Je hebt nu het zwemmen goed geleerd en je kan overal zwemmen, pas op, hierna ben je verantwoordelijk voor jouw leven.
Na het leren van iets, vertrouwden mijn ouders, broers en zussen en leraren de verantwoordelijkheid aan mij toe om op mijn eigen benen te staan in mijn leven. Als iemand ons vertrouwt en ons de verantwoordelijkheid toevertrouwt, dan nemen wij initiatieven om in verantwoordelijkheid, volwassenheid en vrijheid te groeien. Er zijn soms mensen die altijd afhankelijk van hun ouders blijven om hun gewone basisbehoeften van het leven te vervullen. Soms blijven ze onvolwassen heel hun leven, omdat hun ouders in alles voor hen zorgen. Maar als hun ouders per ongeluk sterven, worstelen ze om aan hun basisbehoeften van het leven te voldoen, want hun ouders hebben hen nooit geleerd hoe ze al hun werk moeten doen en hoe ze de verantwoordelijkheden in het leven moeten nemen. Dus de ouders spelen een belangrijke rol in de groei van hun kinderen en ze moeten de verantwoordelijkheden aan hun kinderen toevertrouwen, zodat de kinderen in volwassenheid en vrijheid kunnen groeien.
Dit is de boodschap die Jezus aan ons geeft op zijn hemelvaart. Hij was altijd bij zijn leerlingen geweest en hij had hen alles op duidelijke manieren uitgelegd. Daarna bij zijn vertrek naar de hemel, vertrouwde hij een grote verantwoordelijkheid aan zijn leerlingen toe: “Nu zijn jullie verantwoordelijk voor deze taak. Jullie zijn de getuigen.”
Om deze opdracht op een humoristische manier uit te leggen, misschien zou Jezus aan de leerlingen zeggen: “Jongens, ik ga op vakantie naar de hemel. Na het harde werk en de taak van mijn passie, dood en verrijzenis, ben Ik erg moe. Dus ga ik op vakantie. Jullie hebben alles van mij geleerd; dus zijn jullie verantwoordelijk voor deze taak. Ik vertrek van jullie, zodat jullie zelfstandig kunnen groeien in de volwassenheid van jullie eigen spiritualiteit in vrijheid.”
In de huidige context: soms zien wij in onze samenleving dat van de ene kant ouders aan hun kinderen niet de verantwoordelijkheid toevertrouwen en niet de taken met hen delen, en van de andere kant, dat er ook jongeren zijn die de verantwoordelijkheid van hun ouders niet willen overnemen. Het voorbeeld van Jezus is hier voor ons inspirerend. Hij vertrouwde verantwoordelijkheden aan zijn leerlingen toe met een diep vertrouwen.
Ten tweede, vertelt de hemelvaart van onze heer dat ook wij op het einde van ons leven worden opgenomen naar de hemel als wij rechtvaardig zijn, en de wensen van God vervullen tijdens ons leven op aarde. Dus worden wij vandaag opgeroepen om een rechtvaardig leven op aarde te leiden gericht op hemelse waarden.
Ten derde, vertelt de hemelvaart van onze Heer ons dat al onze werken nooit worden vergeten. God geeft ons beloningen die wij echt moeten verdienen. Jezus deed zijn goede werken binnen een klein land, Palestina, maar God de vader maakte zijn heerlijkheid en zijn blijde boodschap over de hele wereld bekend door zijn hemelvaart. Er is een uitdrukking: “geen pijn en geen winst”, ons harde werk is nooit vergeefs. Ons goede werk wordt op de juiste tijd bekend door de mensen op een of andere manier. Soms gaan journalisten naar een onbekend dorpje of een onbekend hoekje van een stad en ontdekken mensen die echt goede werken doen aan anderen zonder verwachtingen. Vorige jaar gebeurde het in mijn leven. Ik gaf yoga-les een keer per week sinds een jaar in een ontmoetingscentrum in Den Haag. Het was onbekend. Eens kwam een journalist onverwacht naar mij kijken en daarna had zij over mij en mijn werk een mooie artikel geschreven in het Kerkblad van Den Haag. Het was echt verrasing voor mij. Lieve mensen, Zo worden al onze goede werken erkend door God, en hij geeft ons beloningen, zoals hij aan zijn eigen zoon Jezus gegeven heeft.
Pater James Arul SVD