Preek 21 oktober 2018 in AnnaBon Clara & Franciscus viering
Ga en Herstel Mijn Huis.
(onderstaand de tekst zoals voorbereid; in de viering zelf is op momenten zeer los van deze tekst gepreekt)
Dit parochie-jaar vieren we een aantal keren rond het thema “Ga en herstel Mijn huis!”. Woorden die de roeping van Sint Franciscus samenvatten. In zijn tijd was de kerk in verval, niet alleen door materiële rijkdom, maar ook door onderlinge verdeeldheid en machtsmisbruik. Het evangelie vandaag gaat over beide laatste kwesties.
In het Evangelie vandaag ontstaat er binnen de groep van Jezus leerlingen tweespalt. Twee van hen – Jakobus en Johannes – willen de beste positie opeisen. Ze willen uiteindelijk in het Rijk Gods naast Jezus zitten: aan zijn rechter- en linkerhand. Ze denken dat ze daar recht op hebben vanwege hun speciale relatie met Jezus: ze doen een beroep op vriendjespolitiek.
Jezus antwoordt dat niet vriendjespolitiek, maar hun gedrag en verdienste, hun plek in het Rijk Gods bepaalt.
Jezus zegt dat ook de apostelen tijdens en aan het einde van hun leven met lijden te maken zullen krijgen.
Maar de plaats in het koninkrijk is een genadegave van God de Vader.
De andere apostelen worden boos, wanneer ze horen dat Jakobus en Johannes hebben geprobeerd een bevoorrechte positie te krijgen. Jezus wil geen tweestrijd onder zijn volgelingen en roept alle Twaalf bij zich.
Om de vrede te herstellen legt Hij uit dat de verhoudingen in het rijk van God héél anders zijn dan in onze wereld. Die twee manieren staan zelfs récht tegenover elkaar!
De wereldheersers en de groten der aarde zetten zich op een voetstuk ten koste van velen. Terwijl Jezus juist het tegendeel doet en van zijn leerlingen vraagt. Hij valt uiteindelijk letterlijk van Zijn voetstuk als teken van
ultieme dienstbaarheid.
De leerlingen moeten in de manier waarop zíj met elkaar omgaan het goede voorbeeld geven. Ze moeten elkaar ten dienste staan, en ondersteunen op de manier die Jezus hen heeft voorgedaan.
Ook óns, broeders en zusters binnen de geloofsgemeenschappen van Clara en Franciscus, wordt gevraagd dat voorbeeld te geven.
We weten daarbij heel goed dat het samenwerken van mensen niet gaat zonder dat ieder iets van zijn eigen wensen, belangen en identiteit opzij moet zetten, ten dienste van het grotere geheel.
We weten dat ook het samenwerkingsverband als geheel, én de acht locaties afzonderlijk, er niet zijn om gediend te worden; maar om een dienst te leveren aan het koninkrijk van God. Door het voorbeeld van Christus te geven in een wereld die vaak zo haaks op Zijn Goede Boodschap staat. Dit is zeker niet gemakkelijk, maar het ís de navolging die Christus nu van ons vraagt. Alleen op die manier kan het huis van de Heer in onze tijd weer een vitale gestalte krijgen in onze stadsdelen. Zo zijn wij onderweg: in dienstbetoon aan elkaar.
Wij mogen ons spiegelen aan het voorbeeld van onze twee patroonheiligen: Clara en Franciscus.
Clara verlaat haar bevoorrechte, adelijke familie en zoekt de beslotenheid van haar klooster en van het gebedsleven. De inkeer, het gebed komt op de eerste plaats. Dat zien wij in de naam van ons samenwerkingsverband: Clara komt eerst. Daarna Franciscus.
De breuk van Franciscus met zijn vader, zijn familie, en met de zucht naar rijkdom van de nieuwe koopmansklasse, is nóg ingrijpender.
Vast gelopen in het lege wereldje van wapengekletter en grenzeloos materialisme, komt Franciscus tot bekering. Uit het lawaai van de wereld weggevlucht zoekt hij de stilte in de kapel van San Damiano. Daar
wordt hij geroepen, daar ontdekt hij zijn roeping, een nieuwe richting in zijn leven. Vanaf het kruis in die kapel roept de lijdende Christus hem toe: ‘Ga en herstel mijn huis!’
Beiden, Clara en Franciscus, geven voor ons een richting aan hoe het huis te herstellen. Door de balans te vinden tussen: gebed en actie; tussen strijd en bezinning.
Momenteel lijkt de kerk net zo in verval als in de tijd van Franciscus. Veel tekens van teloorgang ten spijt is er ook veel dat van het tegendeel getuigt. Maar: het herstel ís al begonnen, ook al zien we het niet meteen.Wie goed durft te kijken ziet het in de kerken van Clara en Franciscus voor eigen ogen gebeuren! Die ziet de vele nieuwgekomen parochianen, die ziet migranten. Ziet talloze koren die zingen, kosters die alles klaar zetten, vele vrijwilligers die doen wat in de kerk gedaan moet worden. Ziet bestuurders op allerlei
niveau die verwoed zoeken naar wegen van reorganisatie en herstel.
Zó zijn wij Clara en Franciscus: mensen die zich verdienstelijk maken ten behoeve van elkaar; vooral van het gróte geheel. Die geen ruzie maken over de beste plek voor ooit.
Mensen die niet weg lopen door en voor de problemen en conflicten van onze Kerk, parochie en samenwerkingsverband. Zusters en broeders die naar het voorbeeld van Clara en Franciscus zoeken naar een uitgebalanceerd leven.
Proberen hun gebed steeds te laten volgen door geïnspireerde actie. Die na perioden van moeizaam voortploeteren in vallen en weer opstaan, de stilte weer opzoeken: voor bezinning.
Om opnieuw te luisteren en te horen naar wat het Kruis óns toeroept! Ga en herstel mijn huis! Amen.
Han Hartog; oktober 2018 – op basis van schetsen van v/d Meij en van v/d Peet.