2018 Preek zondag 9 december Gerardus Majella

Overweging in de Gerardus Majella, op zondag 9 december 2018, 2e zondag van de advent.

Omkeer, inkeer, bekering is andersom gaan staan en opnieuw leren zien en handelen. De oproep van Johannes de Doper is dan ook letterlijk te verstaan: Keer je om, ga andersom staan en denken. Daarmee verandert de werkelijkheid. Andersom gaan denken kost tijd en inspanning. Het kost tijd en moeite te ontdekken dat de realiteit toch anders is, misschien wel beter dan je had gedacht. Het is soms heel zinvol nog eens te kijken en te luisteren naar iemand van wie je je intussen een beeld hebt gevormd, waardoor je niet meer ziet wie die ander werkelijk is. Als je anders gaat denken, vanuit een ander perspectief gaat kijken, ga je ook anders handelen. Je stelt je anders in doordat je ziet en hoort wat je tot nu toe niet gezien en gehoord hebt.

Ik moet op deze plek echt even over de bijna hilarische situatie vertellen van een aantal weken geleden. Ik was op bezoek bij mijn moeder toen er aangebeld werd. Ik deed open en zag tot mijn verbazing een man staan in uniform en pet van de brandweer met een plopper in zijn hand. Je weet wel, zo’n rubberen kom met een stok eraan bevestigd om de gootsteen mee te ontstoppen als het water niet meer doorloopt. Ik snapte er niets van – twee,misschien wel drie indrukken vochten om voorrang. 1. Dit was een brandweerman,2. Dit was een loodgieter, 3. Deze man mocht niet naar binnen want het plaatje klopte niet. Ik keek hem vragend aan en hij vertelde dat hij van het preventieteam van de brandweerkazerne op de hoek van de Domselaerstraat en de Dapperstraat was. Ik vroeg of hij zich kon identificeren. Dat kon hij niet, maar de brandweerauto stond in de straat, zei hij. Vanaf de galerij kon ik die auto natuurlijk niet zien, daarvoor zou ik naar de ramen aan de voorkant van het appartement van mijn moeder moeten lopen. Ik keek hem aan en vroeg waar dan die plopper voor was. Ik weet niet meer of hij antwoordde, maar in arren moede liet ik hem maar binnen. De man haalde opgelucht adem en stapte de drempel over om zijn verhaal te starten over hoe brand in een woning te voorkomen. Ondertussen had ik gezien dat er beneden aan de straat inderdaad een brandweerauto stond.Dat klopte dus. Vervolgens vertelde hij dat de brandweerkazerne voortaan ’s nachts gesloten zou zijn en er dus op die momenten niet meer uitgereden kon worden. Daarom gingen hij en zijn collega’s de buurt rond om over brandpreventie te vertellen. Toen de man checkte of mijn moeder een brandalarm had en zij dat bevestigde bedacht ik dat mijn man en ik er geen meer hadden en besloot hem bij ons uit te nodigen. De man had namelijk een tas volbrand alarmen bij zich en kon ze  weggeven en direct zelf bevestigen. In mijn huis zag ik hoe hij dat deed. Hij plaatste het ronde brandalarm in de kom van de plopper, spoot er wat siliconenkit op en drukte met de plopper het brandalarm bij ons tegen het plafond. Zo die zit,stelde hij tevreden en vertrok.

Snappen jullie wat ik bedoel? Mijn argwaan naar de man voorde deur was gestoeld op een eerste indruk van hem. Een pet en uniform van de brandweer en een plopper in de ene en een tas in de andere hand. Dat klopte echt niet. Pas toen ik besloot hem dan toch maar binnen te laten kon hij zijn verhaal kwijt en kwam langzamerhand wat logica in het geheel. En toen ik de geparkeerde brandweerauto in de straat zag vielen nog meer stukjes op hun plaats. Helemaal natuurlijk toen hij met de plopper het alarm bevestigde.Doordat ik de man was gaan vertrouwen kon ik anders naar hem kijken en kon hij zijn preventie-verhaal kwijt.

De oproep tot omkeer om anders  en opnieuw te zien en horen door Johannes de doper en de bevestiging daarvan door de doop in de Jordaan worden de opening omde weg te leren zien. Wie zich omdraait zal de weg zien die naar een nieuwe toekomst leidt. Niet wij mensen hoeven de weg te banen; het is God zelf die een weg naar de mensen baant. Hij laat zich zien als het mensenkind dat met Kerst geboren zal worden. Het perspectief van een zinvol leven wordt ons aangereikt.Aan ons wordt slechts gevraagd er ontvankelijk voor te worden. En als we dat worden, dan kunnen we zien dat het Rijk van God groeit en opgebouwd wordt midden in onze concrete mensengeschiedenis. Het Rijk Gods is geen buitenaardse werkelijkheid, het valt ook niet samen met het eind van de tijden of met het hiernamaals. Verderop in het evangelie zal Lucas zeggen dat het Rijk Gods midden onder ons is. Als je het wilt zien, als je de ommekeer gemaakt hebt. Als je het vertrouwen en geduld hebt om van een onwaarschijnlijke brandweerman met plopper een logische samenhang te maken.

 Er werd een sfeer geschapen door Johannes de doper waarin de mensen voldoende attent waren om de boodschap te ontvangen. De komst van deMessias werd voorbereid – bereid de weg van de Heer, maak zijn paden rechtroept Johannes in de woestijn.

Wij hebben profeten als Johannes nodig om belangrijkeboodschappen te kunnen ontvangen. Johannes ging met zijn geboorte aan Jezus vooraf en doet dat nu ook met zijn prediking. Daarbij herinnert hij aan het woord van Jesaja: Maak de weg van de Heer recht en effen zijn paden! Daarmee wijst Johannes ons op ons openstellen van ons innerlijk voor God en zelfs op de ommekeer die daarvoor nodig is. We zijn allemaal geroepen de roepstem van Johannes te horen in ons eigen leven en ons te openen voor Jezus die komt. En tegelijkertijd hebben we ook de roeping die Johannes de doper te zijn voor anderen. Om nog even te refereren aan de brandweerman met de plopper: Ik besloot hem te vertrouwen waardoor ik het voor hem mogelijk maakte gaandeweg zijn verhaal te doen.

Want hier komt het op aan. Dat we elkaar weer kunnen zien vanuit onze ware bedoelingen, niet bang zijn voor elkaar, maar die breekbare mens willen ontmoeten. Dat het gaat om de onuitputtelijke liefde van God. En dat licht groeit. Kijk maar op de adventskrans. Kijk maar naar je naaste. God komt ons nabij!

Amen

Uschi Janssen