2020 Preek zondag 22 november Gerardus Majella

Overweging naar aanleiding van Christus Koning, 22 november 2020

Lezingen: Ezechiel 34,11-12.15-17 en Mattheus 25,31-46

Even een anekdote die ik via whatsapp toegestuurd kreeg. George Bush, Barack Obama en Donald Trump zijn gestorven en staan voor God. God vraagt Bush wat geloof jij? Hij vertelt dat hij in economische welvaart en een sterke liberale staat gelooft. Mooi, zegt God, kom aan mijn rechterzijde zitten. Dan vraagt Hij, Obama, wat gelooft u? Obama antwoordt, ik geloof aan hulp voor de armen, een rechtvaardige staat, democratie. Mooi, zegt God, kom aan mijn linkerzijde. Dan vraagt Hij Trump: Waaraan geloof jij? Trump antwoordt ik geloof u zit op mijn stoel.

Zo willen we natuurlijk niet dat de mensen zich boven God stellen. Maar hoe moeten we dan wel omgaan met Hem, die de Bergrede uitsprak. Deze laatste zondag van het kerkelijk jaar is vanouds de zondag waarop het verhaal over het oordeel van Jezus over alle volkeren wordt gelezen. Het geeft ons inzicht over hoe te leven en hoe te handelen.

Wij zien Jezus als iemand die met ons mensen meegaat en ons laat zien op welke manier God aanwezig is bij ons mensen.

Zijn rijk wordt opgebouwd tussen de kleinsten en de armsten. Jezus bouwt hier, beneden aan zijn Koninkrijk, tussen de armen en samen met hen. Wie die mensen zijn, daar heeft Hij een lijst van opgesteld: zij die honger en dorst lijden en hun eten bij de voedselbank moeten halen, vreemdelingen die om onderdak komen vragen in de asielzoekerscentra of ongedocumenteerd op straat leven, de naakten in de ziekenhuizen die amper genezen van corona weer gekleed moeten worden, de zieken en gevangenen en hun familieleden die door ons bezoek getroost moeten worden. Jezus vereenzelvigt zich met deze mensen. Hoe gaan wij om met deze mensen waarin Jezus zich toont.

De laatste maatstaf waarmee alle mensen geoordeeld worden, is de liefde: een  liefde die zich uit in concrete daden van solidariteit met de noodlijdende medemens. Het gaat om het tonen van meeleven, het gaat om helpen waar het kan.

Liefde tonen en helpen waar het kan en daarmee het Koninkrijk tot stand helpen brengen  is mogelijk wanneer we weten dat je God in alle mensen kunt ontmoeten. Goed doen aan anderen staat gelijk aan goeddoen aan God. De menswording van God voltrekt zich aan iedere mens aan wie goed gedaan wordt. Goeddoen aan anderen om de liefde vorm te geven, aanwezig zijn in conflicten tussen en binnen landen, aanwezig zijn en helpen bij het schrijnende onrecht dat gebeurt op Lesbos aan de vluchtelingen en hun kinderen. Meedenken als onze hulp gevraagd wordt bij conflicten tussen mensen onderling, ouders en kinderen. Als wij zo goed doen, is God te zien in degenen die we helpen. 

In de voorbeden die twee weekenden geleden uitgesproken werden door Els Proost in de AnnaBon  kwam helder naar voren dat we bij de beslissingen die we moeten nemen om binnen onze grenzen aan energie de juiste keuze te maken, ons kunnen richten tot  de Wijsheid die van God vandaan komt. Ik citeer:

“Hoe vaak vragen wij ons niet af, wat is wijsheid. Wat moeten we kiezen. Onze maatschappij is ingewikkeld, er komt heel veel informatie op ons af en die brengt allemaal keuzes met zich mee. Keuzemogelijkheden die in ons voor een strijd kunnen zorgen. Geef Heer, dat wij ons bewust worden dat de Wijsheid van U komt. Dat ons dat rust kan geven en ons helpt bij het kiezen. Dat wij vertrouwen op U. Want de Wijsheid zelf gaat rond en zoekt die haar waardig zijn.”

Als we Jezus willen vinden en navolgen is de keuze niet zo moeilijk – Hij toont zich in het gelaat van de mens tegenover en naast ons wanneer het hem of haar niet zo goed gaat. De Wijsheid uit de voorbede van Els helpt ons om een keuze te maken: Zij zoekt immers degene die haar hulp nodig heeft. Ik vind het een prachtig beeld.

Ik vertelde jullie de vorige keer over de groep buren die zich bereid verklaarde om boodschappen te doen voor de Franse familie van mijn zieke bovenbuurvrouw. Haar familie wilde op bij haar op bezoek, maar moest eerst 10 dagen in quarantaine. De bovenbuurvrouw ligt met leukemie en daarbovenop corona in een ziekenhuis in Amersfoort op de IC. Wij buren delen een whatsapp-groep en werden anderhalve week geleden door haar man gevraagd of iemand op bezoek wilde gaan in het ziekenhuis. Hij was even totaal gevloerd want hij bezocht haar al weken trouw en vroeg zo om hulp.

Hij liet het even allemaal los en gaf het zogezegd over aan de Wijsheid, die degene die hulp zoekt weet te vinden.

Ik besloot te gaan en heb in beschermende kledij en met handschoenen aan naast mijn bovenbuurvrouw gezeten en haar hand vastgehouden. Heb tegen haar gepraat en ook met de IC verpleegkundige in opleiding over wat zij op de IC doen voor haar en over wie zij voor mij is,  gesproken. De IC verplegers vinden het fijn als er gesproken wordt in haar omgeving omdat het misschien helpt om tot haar door te dringen als ze wat wakkerder wordt. Ik ben erg blij dat ik haar gezien heb en heb nu een realistisch beeld van wat allemaal om en voor haar gebeurt. De IC verpleegkundige sprak over de bergkam waarover zij haar begeleiden: “Wij lopen achter haar om haar tegen te houden als ze naar links of rechts dreigt te vallen”. Wat ik heel belangrijk vond bij het bezoeken was haar waardigheid te blijven zien. Iemand die zo aan allerlei monitoren, beademing, en allerlei slangen voor weet ik wat nog meer vastzit wordt technisch geholpen, maar dreigt daarbij tot een ding te verworden. De ICers wisten niets van haar, hoogstens dat ze een man en kinderen heeft, maar niet wat voor interesses en talenten ze heeft, wat haar tot een levende en bruisende mens maakt. Die verhalen heb ik met de ICers gedeeld, en ervoer dat ze zeer goed luisterden en nieuwsgierig waren. Mijn buurvrouw werd weer een mens in hun ogen.

Het is deze menswording die we in de ander moeten bevorderen. Kijk naar degene die je ontmoet en die door de Wijsheid op je pad is gezet. Het gaat erom dat Jezus gezien wil worden in de zieken en alle anderen in onze wereld. De wijsheid zoekt je om jou de kans te geven die ander te ontmoeten. Zo ontmoeten we Jezus in de ander en dat houdt nooit op.

Amen

Uschi Janssen