27e zondag door het jaar A Jesaja 5,1-7; Mattheus 21,33-43
Dankbaar te zijn…
Lieve parochianen. Sinds de uitbrak van het covid19 in maart begonnen de medische wetenschappers wereldwijd hun zoektocht naar het vaccin tegen het coronavirus. Het resultaat daarvan is nog steeds onzeker. Maar, wij blijven hopen dat het vaccin zo snel mogelijk gevonden wordt. Wij mogen blijven hopen dat God onze wetenschappers daarbij zal helpen. Op dit moment zijn er heel veel zorgen over onze toekomst. Die toekomst ligt niet in onze handen, maar in Gods hand.
Ieder van ons wil zijn of haar inspanningen graag beloond zien. Dat geldt ook voor God. De profeet Jesaja in de eerste lezing zingt voor een dierbare vriend die een wijngaard bezat: een prachtige wijngaard op een vruchtbare grond. Hij was er trots op, keek er met plezier naar en werkte hard om er een ware oase van te maken. Maar helaas, de wijngaard leverde geen zoete druiven op, enkel slechts wilde bessen. Hij vraagt zich af: waar ging het mis? Had hij zich niet genoeg ingespannen? Wat had hij nog meer kunnen doen dan wat hij al gedaan had?
De dierbare vriend hoopte op een mooie oogst, maar hij kreeg niets van dat al. Het verhaal van Jesaja maakt duidelijk dat je de uitkomst van al je werk niet altijd in eigen hand hebt. Ondanks al je inzet , liefde en toewijding kan de oogst van je inspanningen zwaar tegenvallen. Zo is het ook met God. Hij heeft zijn mensen alles gegeven, maar de oogst valt bitter tegen.
In het evangelie van Mattheüs gebeurt iets soortgelijks. De eigenaar van de wijngaard laat het bewerken van zijn vruchtbare grond over aan zijn wijnbouwers. Als het tijd is om te oogsten, stuurt de eigenaar enkele mensen om de oogst in ontvangst te nemen. Maar de wijnbouwers weigeren hun oogst af te staan. Sterker nog: ze beschouwen de opbrengst van het land als iets wat hun toekomt.
Vergelijk het maar met uzelf. Als u voor een bedrijf werkt, verkoopt u uw arbeid aan het bedrijf. Alle winst die u maakt, kunt u niet in eigen zak steken, maar komst ten goede aan het bedrijf. In ruil daarvoor ontvangt u salaris. Zo zijn de zaken tegenwoordig geregeld, en zo was het ook in de tijd waarin Jezus leefde.
Maar de wijnbouwers ontbreekt het aan respect en verantwoordelijkheidsgevoel jegens de eigenaar van de wijngaard. Ze hebben maling aan zijn recht en weigeren ook maar iets van de oogst aan hem af te dragen. Dus besluit de eigenaar om zijn zoon te sturen.
De wijnbouwers grijpen ook de zoon vast, gooien hem uit de wijngaard en doden hem. Hoe zal de eigenaar van de wijngaard zich voelen?
Je geeft je mensen alles om van te leven: brood om te eten en wijn om te drinken. In ruil daarvoor krijgt je geen dankbaarheid, maar wordt je zoon mishandeld en gedood. Dit grote onrecht viel God en zijn Zoon Jezus ten deel. Natuurlijk waren er mensen die God dankbaar waren voor de komst van zijn Zoon, maar er waren er net zovelen die geen enkele boodschap aan Hem hadden. Dat is niet iets wat alleen toen gebeurde, maar het gebeurt nu nog steeds. Hoe vaak vergeten wij God dankbaar te zijn voor alles wat Hij ons geeft? Hoe vaak dragen we bewust de oogst van onze inspanningen aan Hem op? Wij kunnen iets hierover leren van onze heilige Gerardus Majella. Dankbaarheid hoort bij zijn en ons christelijke geloof.
Lieve parochianen. Aanstaande zondag gaan we het feest van de heilige Gerardus Majella vieren, de patroonheilige van onze GM-kerk. Hij werd op 23 april 1726 te Muro Lucano bij Napels geboren als zoon van een kleermaker. Hij verlangde toen om het klooster in te gaan, maar hij werd in meerdere ordes afgewezen, vanwege zijn zwakke gezondheid. Ondanks dat bleef hij het maar proberen en uiteindelijk lukte het hem.
In 1749 trad hij als lekenbroeder de redemptoristen orde in. Naast de gewone kloosterbelofte, legde hij ook de gelofte af dat hij in elke omstandigheden zou kiezen voor het meest volmaaktste. Hij leidde een leven van gebed en gehoorzaamheid. In dat klooster kreeg hij een bijzondere functies als: portier, kleermaker en tuinman. Mensen om hem heen hebben in deze eenvoudige man een heilige ontdekt. Ook bij mensen buiten zijn klooster was hij zeer geliefd. Als hij ergens verscheen, werd er geroepen: “Daar is de heilige”!
Hij was ook de man voor de armen. Hij gaf veel aandacht aan mensen die in nood zaten. In 1755 stierf hij op zijn 29e jarige leeftijd. Hij werd een van de slachtoffers van de Tuberculose in zuid-Italië. Hij werd in 1893 door paus Leo XIII zalig verklaard en in 1904 heilig verklaard door paus Pius X. Hij is een echte volksheilige en geniet van een grote verering.
God heeft zijn leven radicaal veranderd. Over deze heilige man kunt u zelf verder lezen in het artikeltje in de kleine samenspraak dat door de heer Ben Dieker geschreven is. Wij zijn dankbaar dat God deze eenvoudige man zo betekenisvol heeft gemaakt, zowel voor de mensen in zijn tijd als voor onze ABG-parochiegemeenschap. God geeft ons leven zin. Hij maakt ons leven van betekenis voor andere mensen om ons heen.
Laten wij God bedanken voor deze heilige man en voor alles wat wij in ons leven van God hebben ontvangen. God is de bron van ons leven en van alles wat op deze aarde leeft. En bidden we dat God ons beschermt tegen het kwaad van het coronavirus. Amen.
Pastor Marianus Jehandut SVD.