Preek op zondag 28 november 2021 1e Advent jaar C in AnnaBon
Jer 33,14-16; 1 Tess 3,12.4,1-2; Lc 21,25-28.34-36
Waar gaan deze lezingen over? “…er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren en op de aarde zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimige zee”. Is dat het einde der tijden?
Jeruzalem werd in het jaar 70 door de Romeinen verwoest. Wellicht beleefde de Joodse gemeenschap dat inderdáád als een einde aan alle tijden. Ook anno 2021 zien we onheilspellende tekenen die ons vervullen van angst en beven. De corona pandemie ontregelt de samenleving, breekt af veel van wat ooit zo vanzelfsprekend was. Waar we ooit in betrekkelijke rust konden leven, slaat nu regelmatig de vlam in de pan. Lijken bepaalde groeperingen er eerder op uit om áfbreken dan om onderling vertrouwen en verdraagzaamheid óp te bouwen.
Maar gaat het vandaag daarover? Gaat het vandaag over de eind-strijd; gaat het om een laatste wanhopige strijd om onze oude wereld te redden van een einde? Vorige week vierden we het Hoogfeest van Christus Koning. In het Evangelie die zondag vertelt Jezus over een ándere strijd. Een strijd die niet aan tijd of plaats gebonden is: “De hemelse heerscharen zullen in verwarring geraken. Dan zullen zij de Mensenzoon zien komen op een wolk, met macht en grote heerlijkheid”.
Het gaat om het beslissende moment in de geschiedenis. Het moment waarop duidelijk wordt dat alle aardse machten ineen zullen storten. Alle eigengemaakte goden: die van tomeloze consumptie drift, en die van de blik gericht op alleen eigen welzijn, die vallen van het voetstuk. Alle ideologieën en wereldsystemen die een eigen hemel op aarde beloofden, die komen uiteindelijk ten val. Verdwijnen in het door hen zélf gecreëerde vacuüm van onvermogen om wérkelijk betekenis te geven aan een mensenleven.
Christus Koning gaat er over dat dat wat wij als eínde zien, feitelijk een nieuw begín is! De voorspelling van de definitieve komst van Christus belooft een nieuw begin, belooft het wereldwijd doorbreken van het besef dat alleen Christus en een mens-zijn zoals Christus, toekomst geeft aan deze schepping.
Bij de Advent staat de komst van Christus centraal. Maar áls Hij dan komt: hóe dan? Hoe zal dat zijn? Die komst van Christus kan je op veel manieren voorstellen. Zijn komst was er al in de belofte door de profeten, zoals in de eerste lezing, daarin was Hij al aanwezig. Dan natuurlijk zijn komst onder de mensen, door Zijn geboorte als een klein mensenkind in de stal van Betlehem; straks met Kerst. Zijn voortdurende komst in de liturgie en in de sacramenten die we dagelijks en wekelijks vieren. Zijn komst in ieders leven van dag tot dag. Want Hij is ieder van ons nabij, hoe zeer of hoe vaak ook we vergeefs naar Hem uitzien. En letterlijk tot slot – maar ook als teken van nieuw begin – Zijn komst aan het einde der tijden.
In de tweede lezing vandaag smeekt Paulus Gods zegen over ons af, opdat we het in de tussen-tijd uit kunnen houden: “Moge de Heer u overvloedig doen toenemen in liefde voor elkaar en voor alle mensen … Hij sterke uw hart, zodat gij onberispelijk zijt en heilig voor het aanschijn van God onze Vader bij de komst van onze Heer Jezus met al zijn heiligen”. Hij spoort ons aan tot: “een levenswandel die God welgevallig is”. Een levenswandel waarin we laten zien dat we daadwerkelijk beseffen dat God de Heer is van de hele schepping, en van de uiteindelijke overwinning uit de chaos aan het einde der tijden.
Wanneer een beschaving, wanneer een samenleving in stort, dan is dat geen lichte aardbeving. Dan staat de héle wereld te schudden op zijn grondvesten! De nieuwe wereld die Christus Koning ons belooft, het nieuwe begin voor alle mensen die wandelen zoals God welgevallig is, dat kan pas komen als de oude wereld letterlijk van zijn grondvesten wordt geslagen! Dan zien we de sterren van Gods waarden en normen uit de hemel rond ons heen neer vallen. Dan beseffen we dat onze hoop niet gericht is op deze aarde, maar op Gods koninkrijk dat in eeuwigheid niet verloren gaat.
Deze Advent willen we gebruiken om onze levenswandel bewuster dan ooit te richten naar Gods bedoelingen. Om straks werkelijk Kerstmis te kunnen vieren; als voorproef van het echte einde, om staande te blijven voor het gelaat van de Mensenzoon. Dáár gaan de lezingen van vandaag over… Amen.
Han Hartog