27e zondag door het jaar
Genesis 2,18-24/Marcus 10,2-16
Duurzaam onderling vertrouwen
Wij zijn blij dat wij op zaterdag 25 september jongstleden
meer ruimte en vrijheid kregen in onze vieringen
met betrekking tot de coronaregels.
Vanaf de afgelopen zondag mogen we samen zingen,
de afstand van anderhalf meter is afgeschaald enz.
Ik denk dat U de nieuwe versoepeling
van de coronaregels zelf hebt gelezen in de kleine samenspraak
of op de website van ons bisdom.
Persoonlijk voel ik me nu ook een beetje vrij van de coronaregels.
Laten wij onze handen klappen als teken van blijheid
en dankbaarheid voor het nieuwe normaal in onze kerk
en in onze samenleving.
Duurzaam onderling vertrouwen.
Vandaag gaat onze aandacht naar de mensheid, naar onszelf.
Het is goed om vandaag met zijn allen terug te denken aan
het begin van het mensenleven hier op aarde.
De eerste lezing vertelt ons een mooi verhaal erover.
Dat is een scheppingsverhaal, een Laudato si verhaal.
Nadat God alle dieren en de mens Adam geschapen had
kwam God tot ontdekking dat Adam alleen was.
God zelf vond dat het niet goed was
dat Adam als mens alleen leefde.
Adam leed onder de eenzaamheid.
Tot op dat moment had Adam geen partner
die gelijkwaardig was aan hem.
Daarom had God de andere mens gemaakt.
Adam was heel bij en gelukkig
toen God voor hem een vriendin schiep.
God heeft hen beiden geschapen naar zijn beeld en gelijkenis.
Vanaf dat moment woonden ze samen.
Toen is het huwelijksleven tussen twee mensen ontstaan.
Twee mensen die samenleven als een gezin.
God wilde dat ze gelukkig zouden zijn met hun leven.
Daarom had God hen alle schepselen ter beschikking gesteld
die Hij geschapen had.
Ze mochten alles gebruiken om hun leven gelukkig te maken
mits de aarde en het ecosysteem daar niet onder zou lijden,
voegen we met de wijsheid van nu aan toe.
God wilde ook dat ze elkaar vertrouwden
en dat vertrouwen gold voor hen niet slechts gedurende
één maand of één jaar, maar voor hun hele leven.
Dat was de opdracht van God aan Adam en Eva
en die opdracht was en is niet alleen voor hen bestemd,
maar ook voor ons en onze nakomelingen.
Wat zegt de evangelielezing van vandaag daarover?
In de lezing leert Jezus ons over de inhoud
van het duurzame onderling vertrouwen tussen de mensen.
Twee mensen die afgesproken hebben
om langdurig samen te leven,
-dat wat wij nu een huwelijk noemen,-
hebben in hun leven een speciale innerlijk eenheid
tussen hen beiden opgebouwd.
Ze worden samen helemaal één.
Ze zijn niet langer twee, maar ze zijn samen één geheel.
Jezus bevestigt deze bijzondere eenheid met deze woorden:
‘Wat God bij elkaar brengt, mag een mens niet scheiden.’
Wat is het doel van het samenleven van twee mensen
die in het huwelijk treden?
Ten eerste dat ze gelukkig mogen zijn met elkaar.
Ten tweede dat ze kinderen accepteren
die geboren kunnen worden uit hun samenleven.
Ten derde dat ze hun kinderen opvoeden
met de christelijke normen en waarden
of met de universele normen en waarden van de mensheid
zoals elkaar liefhebben, elkaar respecteren,
eerlijk zijn in het omgaan met elkaar, elkaar helpen enz.
Kinderen opvoeden is de taak van alle ouders.
Aan de kinderen geeft het evangelie van vandaag
speciale aandacht.
Daarin laat Jezus ons zijn houding zien
tegenover alle kinderen in deze wereld.
Jezus was en is niet blij met mensen
die hun kinderen niet bij God, bij Jezus willen brengen.
Jezus heeft een hart voor alle kinderen.
Hij houdt van ze.
Hij staat altijd open voor de kinderen
die bij Hem willen en zullen komen.
Jezus neemt de kinderen als voorbeeld voor
de juiste houding van ons in het geloof.
Kinderen hebben honderd procent vertrouwen in hun ouders.
Ze mogen alles vragen aan hun papa en mama.
En de ouders doen wat hun kinderen vragen of nodig hebben.
Ook wij kunnen alles wat wij nodig hebben in ons leven aan God,
aan Jezus vragen.
God geeft aan ons wat wij nodig hebben
zoals de ouders dat doen voor hun lieve kinderen.
Goed om over na te denken.
Wij kunnen onszelf afvragen
waar we nu staan met betrekking tot
het duurzame onderlinge vertrouwen.
Zijn we op de goede weg daar naartoe
als ouders of als partners die samenleven?
God heeft de mens geschapen om trouw te zijn,
om lief te hebben en om volkomen één te worden
met zijn of haar partner.
God wil dat de mens gelukkig is met zijn leven hier op aarde.
Dat is het primaire doel van ons samenleven als mensen: leven in duurzaam onderling vertrouwen
Wij vragen dat onszelf ook af
met betrekking tot onze kinderen
in verband met de derde doel van het huwelijksleven:
namelijk het opvoeden van onze kinderen.
Brengen wij onze kinderen naar God, naar Jezus toe?
Of zoals de leerlingen van Jezus in het evangelie:
verhinderen wij onze kinderen om bij Jezus te komen?
Het is goed voor ons allen om over deze vragen
verder na te denken, te mediteren
en proberen iets concreets te doen
om tot een verandering te komen in ons leven.
God, Jezus zal ons daartoe helpen.
Ik sluit nu mijn woorden af
met de inspirerende woorden van paus Franciscus die zegt:
“Om op de levensweg vooruit te komen en te groeien,
moet je geen angst hebben, maar vertrouwen.” (Paus Franciscus p.28).
Amen.
P.Marianus Jehandut SVD.