2022 Preek maandag 26 december Anna-Bonifatiuskerk

Kerstdag

Jesaja 52,7-10; Heb 1,1-6; Johannes 1,1-18.

We hebben Johannes’ getuigenis over Jezus

Zusters en broeders- beste parochianen,

Ik wens u allen, een Zalig Kerstfeest. Vandaag vieren we samen opnieuw de geboorte van Jezus Christus, en van ons geloof in  Hem, de redder van onszelf en van deze wereld. Ons verlangen naar Kerstmis wordt vandaag vervuld.

Op de afgelopen dinsdag heeft het Kiemkrachtteam de kerstmaaltijd voor haar bezoekers georganiseerd. Er waren 54 gasten aanwezig. De Annabon kerk heeft zo mooi en feestelijk versierd met een kerststal, kerstboom, kerstlampen, enz. Kortom, de kerstsfeer was er helemaal zichtbaar, duidelijk aanwezig. Ina en Marie José was er ook aanwezig om dit gebeuren muzikaal te kunnen ondersteunen.

Op dat moment hebben we samen gebeden, de kerstliederen gezongen en het kerstverhaal over de geboorte van Jezus gelezen, en daarna hebben we de lekkere maaltijd samen genoten. Iedereen was blij en enthousiast. De maaltijd wordt gezorgd door een goede familie uit Almere, een kennis van het Kiemkrachtproject. Onze gasten zijn naar huis gegaan met een blije gezicht en dankbaar hart. Dit hebben we gedaan als een uiting van onze solidariteit met mensen in nood, en als een uiting van ons geloof in Jezus, het kerstkind die we vandaag opnieuw samen mogen vieren.  

Ons geloofszaken hebben we niets anders dan wat ons is doorgegeven, wat ons verteld is. Al in de gemeenschap van de apostel Johannes was men zich daarvan bewust.

Men zei daar, dat men het getuigenis had van Johannes de doper, over Jezus. Dezehad in Jezus de openbaring van Gods heerlijkheid gezien. Naar dit getuigenis van Johannes de doper verlangt men God te zien in Jezus. Men legt zich daarop toe en overweegt en heroverweegt het leven van Jezus.

Mensen die leven ver van hun geboorteland, hun vader-of moederland, kunnen een groot verlangen ontwikkelen dat land te bezoeken of zelfs in dat land te gaan leven. Thuis zijn waar je thuishoort, zo formuleren ze het soms. Zelfs als mensen niet eens zelf meer in dat andere land geboren zijn, naar hun ouders, hebben gehoord over hun vaderland, kan er een brandend verlangen naar zo’n land ontstaan. Het krijgt dan iets van het beloofde land: een land waar je leven pas echt leven kan worden, de grond van je vaderen, de grond die je moeder en grootmoeder droeg, het land van je echte geschiedenis.

We zien het gebeuren bij Nederlanders die geëmigreerd zijn. Ze trachten vaak in Canada, in Australië, in Spanje of waar dan ook een Nederlandse gemeenschap in stand te houden, waar echt Nederlandse feesten gevierd worden.

Marokkaanse en Turkse jongeren, in Nederland geboren en getogen, gaan met hun ouders soms in de vakantie mee naar dat vader- en moederland. Zowel hun ouders als zijzelf worden er dan mee geconfronteerd, dat de tijd ook in dat land niet heeft stilgestaan. Mensen hebben zich ontwikkeld door allerlei invloeden van buitenaf en van binnenuit.

Wil zo’n land dan toch je moeder-of vaderland blijven of opnieuw worden, dan zul je de ontwikkelingsweg van dat land mee moeten voltrekken in je eigen leven. Lukt dat je niet, dan loop je grote kans in je geest in een fantasieland te leven. Zo lang je je daarvan maar goed bewust bent, kan het een ideaalbeeld voor je worden, waarvan je weet, dat het niet echt bestaat, maar een nastrevenswaardig ideaal is.

In een fantasieland leven kan ook heel ongezond zijn. De innerlijke en uiterlijke wereld kunnen zo van elkaar gaan verschillen dat het psychisch ongezond wordt.

En wat nu? Afstand nemen van dat land en erkennen dat het jouw land niet is?  Zoeken naar het wezenlijke van de mensen in dat land? Je verdiepen in de geschiedenis? Of je het leven van zo’n land eigen maken, het door je heen laten gaan, het van jezelf laten worden?

De mensen van de gemeente van de apostel Johannes ontdekt, dat Jezus alleen als een ideaalbeeld zien, als wezen van God zien, niet het echte leven brengt. Het leven van God uit wordt pas hun deel als Jezus een Woord van vlees en bloed in hen zelf wordt. Dat wil zeggen: als zij het verhaal van Jezus meenemen in hun eigen leven, ieder dag weer, en bij alle gebeurtenissen weer.

Het geloof in het leven zoals Jezus dat leefde, moet Woord in henzelf worden, moet vlees van hun vlees worden. Zij zelf moeten nieuwe openbaringen van God in deze wereld zijn.

Nu reeds is Gods leven onder ons in allen, die leven in navolging van Jezus, het Kerstkind. Zij hebben het niet meer alleen van het getuigenis van anderen óver Jezus. Zij zijn zelf zijn getuigen. In hen is het Woord vlees of mens geworden.

Laten we ons geloof in Jezus, als bron van inspiratie en kracht mag worden in het nieuw jaar die komen zal. In het nieuwjaar mogen we als ABG parochie gemeenschap  samen verder gaan in de beweging van twee gemeenschappen naar één nieuwe gemeenschap.

In dit proces mogen we ons met de ogen van Jezus elkaar zien als zusters en broeders die onderweg zijn naar de toekomst toe. Daardoor kunnen we aan de wereld om ons heen laten zien dat wij de volgelingen van Christus zijn, die Mens is geworden en heeft onder ons gewoond. Ik wens u allen nogmaals, een zalig Kerstfeest met Gods zegen! In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen. 

P.M.Jehandut SVD.