5e zondag van Pasen: 2e viering van ABG samen op weg
Han.14,21-27; Apok.21,1-5a; Joh.13,31-33a.34-35.
De kracht van Christus’ liefde
Op deze 5e zondag van Pasen vieren we met zijn allen onze tweede viering van ‘samen op weg naar een nieuwe gemeenschap’. Dit is een nieuw perspectief en toekomst waar wij als de ABG parochiegemeenschap naartoe willen gaan. Door deze gezamenlijke viering willen we verder elkaar leren kennen en ontmoeten. Via deze gezamenlijke viering proberen we de eenheid en de samenwerking tussen onze twee gemeenschappen te intensiveren en verder voort te zetten. Het nieuwe gebod van de Heer: -dat wij elkaar liefhebben- proberen we als bron van kracht te nemen voor dit transformatie proces.
Het gebod van de Heer wordt gezien als onze manier van leven als christenen, als volgelingen van Christus. Hij zegt: “Gij moet elkaar liefhebben, zoals Ik u heb liefgehad.’ Liefhebben zoals Jezus. Hoe doet Hij dat dan, en wat is er zo bijzonder aan zijn liefde? Dat ontdekken we door te lezen wat Hij eerder die avond deed: ‘Jezus die wist dat zijn uur gekomen was en die de zijnen bemind had, gaf hun een bewijs van zijn liefde tot het uiterste toe.’
Tot het uiterste toe: Niemand kan meer liefhebben dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden’. En de vraag is: Voor wie zou u wel willen sterven, voor wie heeft u alles over? Dat gevoel, die bereidheid had Jezus in zijn hart voor zijn vrienden, voor u en voor mij, voor ieder mensen kind. Zo moeten we elkaar allemaal liefhebben.
De kracht van Christus’ liefde mogen we ook zien in het leven van pater Titus Brandsma. Vandaag worden hij en negen anderen door paus Franciscus heilig verklaard. Een heilige is iemand die door de kerk als voorbeeld wordt gezien. Een heilige is iemand waarvan wij geloven dat hij of zij bij God in het eeuwig leven is en daar voor ons blijft bidden.
Zoals velen van u weten, heeft pater Titus Brandsma zijn sporen voor ons in deze pastorie achtergelaten. Op zondag 18 januari 1942 ging hij samen met pastoor Schiphorst voor in de Bonifatius kerk aan het Kastanje-plein.
In de sacristie, die nu nog in oorspronkelijk staat is, trokken de twee geestelijken hun kazuifel aan. Die nacht van zondag 18 januari op maandag 19 januari 1942 overnachtte hij in deze pastorie. Vanwege zijn activiteiten tegen de Duitse bezetters werd hij op maandag 19 januari 1942 gearresteerd en naar de gevangenis in Scheveningen gebracht. Daar begon hij zijn lijdensweg. Van Scheveningen werd hij naar Kamp Amersfoort getransporteerd en vandaar verder naar het concentratiekamp in Dachau. Daar op 26 juli 1942 stierf hij.
Wie was pater Titus Brandsma?
Mgr. Jan van den Hende, de voorzitter van de Nederlandse bisschopsconferentie, noemt hem de getuige van Gods liefde. Titus was zijn hele leven als religieus en priester met God verbonden door gebed en studie. Hij was iemand die vanuit zijn geloof veel mensen heeft geholpen op hun levensweg. In zijn lessen als professor aan de Katholieke Universiteit Nijmegen stond Titus stil bij de vraag naar de relatie tussen God en de mens en hoe mensen door het geloof in God richting vinden in hun leven, met het oog op hun uiteindelijke bestemming.
In de jaren vóór de tweede wereld oorlog werd hij adviseur van de RK journalistenvereniging. Daarmee ging hij door tijdens de oorlog. Hij moedigde alle katholieke journalisten aan om geen leugens en propaganda te verspreiden, ook al stond Nederland onder druk van de Duitse bezetters. Titus reisde langs de redacties van Katholieke kranten om te benadrukken hoe belangrijk het is dat journalisten onderdrukking en vervolgingen niet goedpraten, maar in woord en geschrift opkomen voor de waardigheid van iedere mens.
In Dachau steunde hij als priester veel medegevangenen met zijn gebed en luisterend oor. Als het kon vierde hij de sacramenten. Ook aan zijn beulen liet hij in woord en daad zien wat menselijke waardigheid betekent. Heel bewust trad hij zijn vijanden met liefde tegemoet.
Ik hoop dat het getuigenis van pater Titus Brandsma ook ons allen, als gelovigen blijft inspireren en bemoedigen om trouw te blijven, in de kracht van Christus’ liefde en geloof, aan de waardigheid die we als mens van God hebben gekregen.
Dat God in ons blijft is voor Titus Brandsma niet alleen een zaak van verering. Het is een zaak die we uitdragen. Gods aanwezigheid uit zich in goede woorden en daden. Het straalt uit in heel ons wezen en optreden.
Ik sluit mijn homilie af met de bemoedigende en inspirerende woorden van Theresia van Avila die pater Titus Brandsma heeft geholpen en geïnspireerd tijdens zijn lijdensweg in de gevangenis: “Laat je door niets verontrusten, want alles gaat voorbij.” Laten we ons elkaar bemoedigen en inspireren met de kracht van liefde die wij van Christus hebben ontvangen. Amen.
P.M.Jehandut, SVD.