2022 Preek zondag 29 mei Anna-Bonifatiuskerk

7e zondag van Pasen

Han.7,55-60-Apok.22,12-14.16-17.20.-Joh.17,20-26.

Jezus bidt voor de eenheid

Wie is er van ons die elke dag bidt? Sommige mensen zeggen dat bidden een verbinding maakt tussen God en de mens. In het gebed komt men in de ruimte van God binnen. Jezus zelf heeft veel gebeden voor zijn leerlingen en voor alle mensen die in Hem geloven. Bidden wordt gezien als een belangrijke aspect van ons spirituele leven. Bidden is de weg om Gods genade en zegen te kunnen ontvangen en ervaren. Bidden is praten met God van hart tot hart.

Vandaag worden 12 jongeren van ABG, Martelaren van Gorcum en Sint Petrus Banden parochiegemeenschappen gevormd. De Vormselviering vindt plaats in de Martelaren van Gorcum kerk. Deken Ambro Bakker en diaken Han Hartog gaan voor in deze Vormselviering. Het is heel jammer dat ik niet mee kan doen met die viering, vanwege het gebrek aan priesters voorgangers in onze regio parochie.   

Deze zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren is in het bijzonder een zondag van gebed.  We zijn in de zogeheten cenakeltijd, we bidden de Pinksternoveen: samen met moeder Maria bidden we om de Heilige Geest.

En het evangelie van vandaag reikt ons de woorden van Jezus zelf aan om samen met Hem te bidden. Ze komen uit Jezus’ hogepriesterlijke gebed. Dit is het langste gebed in het Nieuwe Testament. Jezus staat voor zijn dood. Hij weet dat Hij gaat lijden, maar vooral: Hij gaat naar de Vader, en op dat moment bidt Hij voor zijn apostelen en ook voor hun volgelingen en de komende generaties. Hij bidt voor ons christenen in de eenentwintigste eeuw.

In januari 2012 sprak paus Benedictus XVI, tijdens zijn audiëntie over  dit gebed: De centrale vraag in het hogepriesterlijke gebed van Jezus, gewijd aan zijn leerlingen van alle tijden, is die van de toekomstige eenheid van degenen die in Hem zullen geloven. Deze eenheid is geen werelds fenomeen. Zij komt uitsluitend voort uit de Goddelijke eenheid en de komst vanuit de Vader tot ons door de Zoon en in de heilige Geest. Jezus smeekt dus een gave af die uit de hemel komt, die haar – reële en waarneembare – uitwerking heeft hier op aarde.

Enerzijds is de eenheid van de christenen een verborgen werkelijkheid, in het hart van de gelovigen. Maar tegelijk moet zij in heel haar helderheid in de geschiedenis tevoorschijn komen; zij moet tevoorschijn komen, opdat de wereld zou geloven, zij heeft een heel praktisch en concreet doel en zij moet verschijnen opdat allen, opdat wij, werkelijk één zouden zijn.

Jezus wilde een innerlijke, geestelijke eenheid tussen ons, van hart tot hart. Zo kunnen we eenheid beleven met onze gescheiden medechristenen. Er zijn bepaalde geloofspunten die ons scheiden, maar door het gezamenlijke doopsel kunnen we één van hart zijn, leven uit de Geest die ons is geschonken.

Maar Jezus wil duidelijk meer voor ons, zoals paus Benedictus het zei: ‘werkelijke, concrete eenheid’, dat wil zeggen: een eenheid die niet alleen geestelijk, maar ook fysiek is. Een eenheid die ook een concreet samen vieren van ons geloof insluit. Een eenheid die tot een zichtbaar getuigenis voor de wereld kan worden. In dat verband doen we nog steeds in onze regio Clara en Franciscus parochies de oecumenische samenwerking op het gebied van het sociale niveau en ook in de vorm van het samen bidden en samen vieren.

‘Mogen allen één zijn.’ Dit gebed van Jezus Christus is ook de motor voor de oecumene samenwerking. Deze zin staat centraal op een wandtapijt in de zaal van de Wereldraad van Kerken in Genève. Deze eenheid is een gave van God. Het is een van de belangrijkste  gebedsintenties van de Kerk. Het gebed om de eenheid is het hoogtepunt van Jezus gebed tot de Vader.

Ook in elke eucharistieviering denken we aan de bede van Jezus in zijn afscheidsrede bij het laatste avondmaal. Vooraleer het brood gebroken wordt en wij aan elkaar de vredeswens geven, bidden wij het vredesgebed dat eindigt met de woorden: ‘Geef vrede in uw Naam en maak ons één. Gij die leeft in eeuwigheid’.

Wij bidden de pinksternoveen, we bidden om een nieuwe uitstorting van de heilige Geest. Laten we bijzonder bidden om deze eenheid onder de christenen die een gave van de heilige Geest is. In de mate dat de Heer ons deze gave schenkt, zal er ook een ‘nieuw Pinksteren’ in de kerk beleefd worden. ‘Kom Heer Jezus!’ luidt het laatste gebed van de Bijbel dat we in de tweede lezing hebben gehoord. ‘Kom, Heer Jezus en maak ons één!’ en beziel ons en alle christenen met de kracht van uw Geest.  

Ik sluit mijn woorden af met een gebed tot de heilige Geest dat geschreven is door Paul Bruggeman en Gerard Zuidberg.

Geest van God,

daal neer over de chaos van onze wereld

waar mensenhanden het leven verscheuren

in armoe, honger, lijden en verdriet,

waar het duister heerst van gevangenschap en oorlog,

de leegte van ontheemding en mensen op de vlucht,

de woestijn van ontbering en uitzichtloosheid.

Geest van God, beziel ons en scheid licht van de duisternis.

Geest van God,

daal als een vuur over onze wereld:

dat wij warmte bieden aan wie in de kou staan;

dat geestdrift ons mag aansteken:

dat volken elkaars taal leren spreken en verstaan.

Herschep ons wanneer we moedeloos zijn,

doe ons ontbranden wanneer we uitgedoofd zijn.

Geest van God, beziel ons dat uw vuur onze harten loutert.

Geest van God,

die in ons bidt,

die in ons werkt, blijf ons doordringen

met uw gaven en zend uw Adem door ons heen.

M.Jehandut svd.