2022 Preek zondag 29 mei Gerardus Majellakerk

Zevende zondag van Pasen

Woord en Communieviering Gerardus Majella, 29 mei 2022

Lezingen: Hand. 7, 55-60 – Apok. 22, 12-14.16-17.20 – Joh. 17, 20-26

Thema: Getuigenis door Eenheid

Lieve mensen van God,

De lezingen van deze zondag vragen iets van ons. Ze vragen ons om getuigen te zijn van de Verrezen Heer in de wereld om ons heen. Door ons gedrag en ook door onze woorden. En dit getuigenis moet worden gekenmerkt door eenheid en liefde.

In de eerste lezing komen wij Stefanus tegen. Hij heeft een visioen: Hij ziet de hemel open. Hiermee bedoelt hij niet de wolkenlucht of het heelal. Met hemel bedoelt hij de “plaats” waar God is. Die andere werkelijkheid die rakelings nabij is aan ons leven maar meestal onzichtbaar is voor onze ogen. De liefde van God maakt deze “plaats” tot hemel. Na zijn hemelvaart is Jezus bij God, aan Zijn rechterhand. De Zoon van God is uit de hemel neergedaald en heeft ons menselijk bestaan gedeeld. De mooie kanten van ons leven, maar ook de moeilijke kanten: vernedering, mishandeling en dood. Jezus zal terugkomen op aarde om het koningschap van God te vestigen, de wereld zoals God die wil, vol liefde en geluk voor heel de schepping. Dit is wat Stefanus ziet in zijn visioen. Maar zijn getuigenis wordt niet aanvaard. Stefanus wordt mishandeld en gedood, net als Jezus. Toch legt Stefanus de nadruk op de vergeving: “Heer, reken hun deze zonde niet aan.” Moord is een zonde, daarover is geen twijfel mogelijk. Maar Stefanus vraagt aan Jezus genade voor zijn beulen. Stefanus volgt hier Jezus na die op het kruis een zelfde bede uitsprak. Stefanus is een getuige van Jezus, in zijn leven en in zijn manier van sterven.

Het maakt verschil wat wij, mensen, doen. Denk ook aan de geloofsbelijdenis – die zegt: Jezus zal komen om te oordelen de levenden en de doden. Toch staat de vergeving voorop. Lucas vertelt dat Jezus werd gekruisigd met links en rechts van hem twee moordenaars. De ene had spijt van zijn gedrag en erkende Jezus als de Messias. De andere dreef de spot met Jezus en volhardde in het kwaad. Wij mensen hebben dus een keuze – en het maakt verschil wat we kiezen en doen.

In de tweede lezing komen we ook een visioen tegen. De laatste verzen uit het laatste Bijbelboek: de Openbaring van Johannes. Hier zegt de hemelse Jezus: Ik breng een beloning mee om ieder te vergelden naar zijn werk. Ook hier maakt het verschil wat mensen gedaan hebben. Hebben wij een zuiver leven geleid? Het Griekse woord voor kleren kan ook lichaamshouding en levenswandel betekenen. Hebben wij zoveel mogelijk afstand genomen van het kwaad in de wereld? Hebben we geen valse goden nagevolgd? Zijn we goed geweest voor de mensen om ons heen en voor de planeet als geheel? Hoe doen we dit in ons persoonlijke leven? Hoe doen we dit als geloofsgemeenschap in Amsterdam Oost?

Het evangelie van deze zondag legt de nadruk op eenheid in liefde. Liefde tot God en liefde tot elkaar. Die heeft twee kanten. In de eerste plaats is de liefde een doel in zichzelf. Het geeft ons een gevoel van gelukzaligheid. We ervaren de heerlijkheid van het leven. Maar de liefde heeft ook een doel buiten zichzelf. De eenheid van alle christenen zal eraan bijdragen dat de buitenwereld zal gaan geloven in Jezus en God de Vader en de Heilige Geest. Op dit moment zien we daar nog niet zoveel van. De buitenwereld lijkt vooral ongelovig. Helemaal van God los. Maar klopt dit beeld? We zijn met een stel mensen uit Clara en Franciscus naar Utrecht gegaan, naar de tentoonstelling met de titel “Van God los?” Met een vraagteken. Want het museum laat zien, dat er ook een verborgen zoeken is naar God, naar eerlijke leiders die je kunt vertrouwen. Naar wijsheid en naar iets groters dan eigenbelang en consumptie. Denk aan de Passion. Denk aan de televisie serie over Gospel liederen in Nederland. Denk ook aan paus Franciscus die werd gekozen tot man van het jaar en nog steeds gerespecteerd wordt ook buiten de kerk. Ik zou nog meer voorbeelden kunnen geven. Het verlangen naar God is nog steeds aanwezig, ook buiten de kerk. De vraag is hoe kunnen wij deze mensen bereiken met onze boodschap?

Jezus noemt in het evangelie een belangrijke voorwaarde. Onze liefde voor elkaar moet zichtbaar zijn voor de buitenwereld. Over de eerste christenen werd gezegd: “Ziet hoezeer zij elkaar liefhebben”. Die liefdevolle gemeenschap was een belangrijke factor in de aantrekkingskracht van het christelijk geloof.

Het is niet altijd gemakkelijk om een eenheid te vormen en te blijven. Ook in een goed huwelijk zijn wel eens ups en downs. Dit geldt ook voor het kerkelijk leven. In de ABG parochie staan wij voor een grote uitdaging. Eén van beide locaties moet worden gesloten. Twee locale tradities en gemeenschappen zullen samen verder gaan op één plek. Ik heb dit meegemaakt in Amstelveen- Bovenkerk. Dit is niet gemakkelijk. In de ABG parochie hebben we het voordeel dat er al veel gemeenschappelijk is. Eén bestuur, één pastoraatsgroep; de liturgieboekjes; de lectoren komen regelmatig samen en zo voort. We hebben al twee ‘Samen op weg vieringen’ gehouden, op 27 maart en 15 mei. Ook de Paaswake hebben wij gezamenlijk gevierd.

Maar er zullen dingen veranderen. Nieuwe gezichten en nieuwe vormen van samenwerking. Je kunt het vergelijken met twee mensen die samen gaan wonen. Dan kun je niet zeggen: “We doen alles op mijn manier!” Nee, dat werkt niet. Je moet geven en nemen. Soms ga je dingen op een derde manier doen, een nieuwe manier. Dit geldt ook voor het samengaan van de twee gemeenschappen, AnnaBon en Gerardus Majella.

Hoe kunnen we concreet gestalte geven aan de oproep van Jezus om elkaar lief te hebben? Sommigen van ons zijn leraar en begeleiders van jongere collega’s. Hoe ga je liefdevol met hen om? Door hen de ruimte te geven en vertrouwen. Daardoor komen mensen tot bloei. Diegenen van ons die kinderen hebben opgevoed of kleinkinderen begeleiden, zullen dit herkennen. Wat je zaait, zul je oogsten. Ook hier maakt het verschil, wat wij doen!

In vriendschap en liefdesrelaties leren we nog iets anders. Je houdt van mensen inclusief hun onhebbelijk hebben. Je kunt wel zeggen: ik ga pas van iemand houden als die of die eigenschappen verdwenen zijn. Maar zo werkt het niet. De kunst van het leven is om de ander te accepteren zoals hij of zij is. Dit is geen vrijbrief om te zeggen: “Ze moeten mij maar nemen, zoals ik ben!” Dat zou te gemakkelijk zijn. We moeten aan onszelf blijven werken en tegelijk de ander aanvaarden. Wanneer we dieper kijken, blijken de verschillen in karakter vaak een aanvulling en verrijking. De diversiteit maakt ons sterker als gemeenschap.

Die onderlinge liefde maakt ons tot geloofwaardige getuigen van Jezus in de wereld om ons heen. De toekomst en de aantrekkingskracht van ons geloof begint bij die onderlinge liefde. Laten we bidden om het vuur van de Heilige Geest in ons midden.

Amen.

Jaap van der Meij