2023 Preek zondag 12 maart Gerardus Majellakerk

3e zondag veertigdagentijd A

Ex. 17,3-7; Rom 5,1-2.5-8; Joh. 4,5-15.19b-26.39a.40-42.

Ontmoeting bij de Bron

Vandaag zijn we op de derde zondag van de veertigdagentijd gekomen. De Heer geeft ons steeds opnieuw de kracht, inspiratie om onze weg naar Pasen te begeleiden. Vandaag geeft de Heer ons het ‘Levend Water’ uit de bron.

Water. In veel landen is het haast even schaars als olie. Toekomstige oorlogen zullen waarschijnlijk om water gaan. We zien het bij Exodus, de eerste lezing, hoe belangrijk water is, om te kunnen leven. Mozes is ten einde raad, als zijn mensen schreeuwt om water. Hij wendt zich tot God, want zelf kan hij dit water-probleem niet oplossen. God laat hem dan water slaan uit de rots, een plek waar je gewoonlijk alles behalve water kunt vinden. Het laat zien, dat voor God niets onmogelijk is.

Hoe staat het met mijn/ onze waterbron? En dan bedoel ik daarmee niet het kraanwater. Waar we vaak maar achteloos laten lopen. Maar de bron waaraan ik mij laaf, waaruit ik leef?Een spirituele bron met levend water. Men zegt dat olifanten een bijzondere talent hebben om water te vinden. Als ze vanuit dat instinct dicht bij water zijn, beginnen ze met hun slurf en hun poten te wroeten in de bodem, net zolang tot ze bij het water zijn.

In deze tijd mogen we er de tijd voor nemen, om ons leven te herbronnen. We mogen ons afragen: Waar leef ik van? Kom ik uit bij mijn diepste bron, daar waar God mij aan spreekt? Besteek ik voldoende zorg aan mijn bron? Ben ik er steeds weer naar op zoek?

Laten we in deze viering de Heer ontmoeten aan de bron, zoals de Samaritaanse vrouw. Zij volgt haar verlangen naar het echte water, waar je nooit meer dorst van krijgt. Uitgeput als zij is door de strijd van alle dag. Door de speciale ontmoeting met Jezus wordt de bron in haar zelf tot leven geroepen. Zij wordt zozeer geraakt door zijn persoon, dat ze zelf aan haar stadsgenoten het goede nieuws brengt: ‘Kom mee, er is iemand die alles van mij weet. Zou het niet de Messias zijn?’ Zo is zij zelf weer een bron van levend water voor haar stadsgenoten.

In deze viering heeft ook een ontmoeting plaats tussen Jezus en ons, hier bijeen. Ook wij kunnen soms verlangen hebben naar levend water, naar de zin van ons leven, naar nieuwe energie. Als we uitgeput zijn en der dagen zat, dan ervaren we dat verlangen naar water: naar de zin van het leven, naar een nieuwe moed, naar houvast. Dan mogen we met de Samaritaanse vrouw zeggen: ‘Heer, geef mij van dat levend water.’ U bent zelf dat water.

Ik sluit mijn woorden af met de woorden van Frans Cromphout.

Laaf ons aan de bron die vriendschap heet,

Dat we ons geven aan elkaar, zoals een bron zich geeft.

Laaf ons aan de bron, die wijsheid heet, 

dat we waarheid proeven, die ons vrijmaakt.

Laaf ons aan de bron die stilte heet,

dat we aandachtig zijn

voor het geheim in dingen en mensen

voor uw geheim. Help ons daartoe Heer,

In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest .

Amen.  

P. M. Jehandut svd.