Herinneringen aan pastor Leo Nederstigt
Amsterdam, Gerardus Majella-kerk, 27 mei 2018
Lieve familie, vrienden en parochianen van Leo,
In 2001 werd ik dominee van de Muiderkerk en in een feestelijke dienst aan de gemeente verbonden. Na afloop was Leo een van de sprekers om mij welkom te heten. Ik dacht: wat een leuke pastor!
Mijn eerste indruk bleek te kloppen. We hebben veel gedeeld en als kerken in Oost trokken we nauw samen op, in diaconaat, kringen, activiteiten in de buurt, bijv. rond de Vredesweek en Keti Koti. Vooral na de moord op Theo van Gogh hebben we als kerken gezamenlijk, maar ook met de moskeeën geprobeerd bij te dragen aan de vrede in de buurt.
Aan de oecumenische vieringen bewaar ik goed herinneringen. Hier in de Gerardus vierden we met onze kerken Aswoensdag. En in de Anna-Bon was het ook bijzonder. We hadden mooie diepe gesprekken bij de voorbereiding. En we zochten altijd naar een goed evenwicht tussen ritueel en woord. Leo vond dat wij Protestanten altijd zo veel taal nodig hebben. Als de viering in de Anna-Bon was, zei hij plagerig tegen mij: doe jij het woordje? Het was ook bedoeld als waarschuwing: maak het niet te lang!
Ik heb van Leo ook een belangrijke les geleerd: ik liep nog wel eens aan tegen de regels van de RK kerk. Leo vond het ook wel eens moeilijk, maar bleef loyaal aan de kerk en aan de bisschop. Hij zei: wij zijn een wereldkerk, wie ben ik om te protesteren? Jullie Protestanten hebben een geschiedenis aan kerkscheuringen … als er een verschil van mening is, sticht iemand zo weer een nieuwe kerk. Ja… ik moest toegeven dat dat beschamend is. Ik denk aan Leo’s wijze woorden als Protestanten weer eens met hete hoofden en koude harten hun gelijk staan te halen.
Ik heb genoten van Leo’s plezier in het leven. We hebben zo veel gelachen, pret gehad, soep voor elkaar gekookt, samen gegeten, gebeden voor onze kerken en de mensen die aan onze zorg waren toevertrouwd, voor de buurt waarin wij kerk zijn.
De laatste keer dat ik Leo zag buiten het hospice: de buurtsuper in de Javastraat. Leo was in gesprek met de verkoper van de straatkrant. Ik koop ook regelmatig een krant, maar ik weet niet de naam van de verkoper. Leo wel. Hij wist zijn naam en iets van zijn omstandigheden. Leo ten voeten uit. De pastor van de kerk, maar ook van de buurt, met aandacht voor ieder mensen die op zijn weg kwam. En daarom ook geliefd door al die mensen…
Ik sluit af – om in stijl te blijven – met een woordje uit de profeet Micha: Er is jou gezegd, mens, wat goed is en wat de Heer van je vraagt: niets anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God…
Zo heeft Leo onder ons geleefd. Nu hij gestorven is, weten we hem geborgen bij de Eeuwige. Moge zijn nagedachtenis ons tot zegen zijn…
(Julia van Rijn, oud-dominee Muiderkerk)