Januari 2022
In memoriam Suze Lases (3 december 1936 – 10 januari 2023)
Een heel markant persoon is overleden: Suze Lases was heel lang de spil in de Anna-Bonifatiuskerk . Je kon niet om haar heen. Ze was er altijd op de zondagen voor, tijdens en na de vieringen en op nog veel meer plekken in en buiten Amsterdam waar recht gedaan moest worden. In de AnnaBon en daarbuiten was zij degene die ervoor zorgde dat de kwetsbaren nooit vergeten werden. Zelf vertelde ze dat diaconie en gemeenschap het meest inspirerend voor haar waren in de kerk. Ze ervoer de trouw van Jahweh: Ik-zal-er-zijn als een leidraad in haar leven. “Ik ben trouw”, zei ze “aan de oude garde in de AnnaBon, de mensen die ik al zo lang ken.” Rond 2000 organiseerde Suze dat er bussen met kerkgangers vanuit o.a. de Muiderkerk en de AnnaBon naar het grenshospitium op Schiphol gingen waar uitgewezen asielzoekers werden vastgezet. En ze voegt toe: “Ook bij het grenshospitium moeten de mensen die daar vastzitten er weet van hebben dat je er bent: een van de aspecten van trouw.”
Nadat Suze op haar 19e was ingetreden bij de Sociëteit van Jezus, Maria en Jozef (JMJ), werkte ze als verpleegkundige acht jaar in Tanzania en kwam in 1973 terug. Ze leerde zuster Hedwig kennen, die net terug was uit India. Suze en Hedwig woonden gedurende 10 jaar samen in Almere. Suze werkte als leerling begeleidster in een verpleeghuis (de Poort) in Amsterdam en volgde daarnaast een deeltijdopleiding pastoraat. Door veelvuldig contact met de dominee in Almere kreeg het pastoraat de vorm van oecumenische diaconie door de nachtelijke opvang van kinderen en jongeren die de politie bij hen bracht. Het laatste jaar van de studie werd uitgesteld omdat Suze door de Provinciaal in 1984/85 naar het hongerende Ethiopië werd gestuurd. Toen ze terugkwam werkte ze samen met pastoraal werker Jeroen Belwinkel vanaf het moment dat de Anna-parochie fuseerde met de Bonifatius. Suze en Hedwig kwamen in 1987 op de pastorie wonen. Later verhuisden ze naar een woning aan de Tugelaweg. Toen Hedwig overleed op 11 juli 2011 bleef Suze betrokken bij de AnnaBon. Haar krachten namen af en ca. 4 jaar geleden verhuisde zij naar een appartement waar voorheen de kweekschool van zusters JMJ was, naast het moederhuis van de Sociëteit in Den Bosch waar zij in 1956 was ingetreden. Vandaaruit onderhield ze mailcontact met diverse mensen van de AnnaBon en daarbuiten. Zo straalde ze liefde uit: trouw tot het laatst toe.
Uschi Janssen
De uitvaart van Suze is op dinsdag 17 januari 2023 om 10.30 uur in Heeswijk-Dinther (Huize Cunera/de Bongerd, Zeilstraat 1, 5473 CJ).
November 2022
Heel Veel Dank!
Beste mensen,
Bij deze wil ik ieder van jullie bedanken voor jullie kaarten, bloemen en aanwezigheid tijdens het ziek-zijn van Andrée-Julienne, rond haar overlijden op 02.10.2022, bij de afscheidsvieringen en daarna. Het hele gebeuren werd een ode aan de Vriendschap! Ik voelde me – nu nog – omringd en gedragen door veel liefdevolle mensen. Aangezien het kleine aantal Kleine Zusters moeten we helaas onze aanwezigheid in Amsterdam per 30.01.2023 beëindigen, want ik ben de laatste Kleine Zuster in Nederland.
Afscheid nemen doet pijn en toch – als we van elkaar houden – moeten we ook elkaar leren loslaten. Dat probeer ik nu te doen… met pijn in mijn hart, maar ook met grote dankbaarheid. Met een traan en een glimlach. Eind mei 2022 hadden sommigen van jullie – bij het feest van de heiligverklaring van Charles de Foucauld – al iets van ‘voltooiing’ geproefd. Hetzelfde gevoel kreeg ik tijdens de afscheidsviering van Andrée-Julienne: “Het is voltooid. De cirkel is rond!” of “Als de graankorrel die in de aarde valt niet sterft blijft hij alleen, als hij sterft brengt hij veel vruchten voort.” (Joh. 12 ,24).
Wat gaat er met mij gebeuren? Begin februari 2023 ga ik naar mijn familie in Zwitserland om uit te rusten. Daarna begin ik aan een lange sabbatperiode, eerst met drie maanden in de oecumenische zustergemeenschap van Grandchamp (ook in Zwitserland). Verder weet ik het nog niet. Ik verlang ernaar alles wat er gebeurd is de laatste maanden/jaren te laten bezinken en mij innerlijk open te stellen voor een onbekende toekomst.
Jullie allen wens ik Gods zegen toe in het proces van het samenwerkingsverband Clara & Franciscus. De eucharistieviering van zaterdag 8 januari 2023 was voor mij de laatste eucharistie op IJburg en 15 januari de laatste oecumenische viering. Kostbare momenten die ik in mijn hart koester.
Laten we alle goede herinneringen blijven koesteren.
Mauricia, Kleine Zuster van Jezus
December 2022
Interview met pastoor Marianus 24 december 2022
Oktober 2022
In Memoriam zuster Andrée-Julienne
Zondag 2 oktober is Andrée-Julienne, Kleine Zuster van Jezus na een moeilijke laatste periode overleden. Geboren in Bretagne kwam zij zo’n 60 jaar geleden als jonge kleine zuster van Jezus naar Amsterdam.
Eerst werkte ze in de keuken van de marine waar ze met een groep dames uit de Jordaan aardappelen pitte. Daar werd haar prille Nederlands verrijkt met plat Jordanese uitdrukkingen zoals ‘sodemieter op!’ Ze kon daar de laatste tijd nog smakelijk over vertellen.
Zo’n 60 jaar lang heeft zij zich als Kleine Zuster van Jezus op haar eigen bescheiden wijze ingezet in Amsterdam, in het drugspastoraat in de Jordaan en de laatste 10 jaar op IJburg.
Ze kwam misschien weleens over als iemand die wat tegendraads was. Ze hield niet van gewichtigdoenerij of van moeilijke procedures, maar in die tegendraadsheid werd duidelijk wat zij werkelijk belangrijk vond in het leven: er te zijn voor anderen. In alle eenvoud sloot zij vriendschappen met mensen, met name met kwetsbare mensen. Ze bezocht ze als ze ziek waren of in de gevangenis zaten.
In dierbare herinnering zijn wij dankbaar voor alles wat zij voor ons en vele mensen in Amsterdam heeft betekend. Veel mensen die haar gekend hebben in dankbaarheid haar leven herdacht en voor haar gebeden in de avondwake en de uitvaart op 7 oktober in de Sint Nicolaaskerk . Haar wens was te worden begraven in het graf van het drugspastoraat op de begraafplaats st Barbara te midden van een groot aantal van haar vrienden.
In 2010 schreef zij: “Voor mij is het leven een tocht door de woestijn, met prachtige momenten maar ook met schaduwkanten…… Degenen die mij goed kennen, weten dat ik vaak mopper. Maar ik ben ook dankbaar voor zoveel goede mensen op mijn pad. Ze zijn als de bloemetjes in de woestijn, maar gelukkig zijn ze minder zeldzaam. Zonder al die vrienden zou ik het niet redden. Zij zijn mijn ‘Manna’.
Als ik niet verder meer kan is er iemand op mijn weg die me de moed geeft, om mijn tocht voort te zetten. Dat is voor mij het bewijs dat God met mij is. Ze zijn een teken van zijn liefde, van zijn barmhartigheid “
We bidden en vertrouwen erop André Julienne mag zijn in het Licht, in de nabijheid van de Allerhoogste.
Cees de Haan – IJburg
Juli 2021
Toespraak door Marianus Jehandut tijdens installatie tot pastoor Clara&Franciscus zondag 11 juli 2021
Geachte Mgr. Hendriks, pater Bert Wooning SVD, beste parochianen van ons Samenwerkingsverband Clara & Franciscus, en allen hier en online aanwezig: Fratelli Tutti, zusters en broeders!
Vandaag is een bijzondere dag voor onze regio-parochies en voor mij persoonlijk, omdat Mgr. Hendriks aan mij de taak als pastoor van Clara & Franciscus heeft toevertrouwd.
Dit is voor mij een grote eer, en teken van vertrouwen van ons Bisdom Haarlem-Amsterdam in mij als de pastoor van deze grote gemeenschap.
Ik aanvaard deze uitdagende taak als teken van mijn missionaire leven en mijn diep geloof in God, in Jezus die mij geroepen heeft om de vreugde van het Evangelie met andere mensen te delen.
Voor deze nieuwe taak als uw pastoor reken ik graag op uw steun en gebed. Samen met u allen – en ook degenen, die vandaag hier niet aanwezig kunnen zijn – samen gaan we verder onderweg met God naar de toekomst!
Sinds kort is er een Breed Pastoraal Toekomst-Beraad (BPTB) in het leven geroepen om te komen tot een Beleidsplan voor ons Samenwerkings-verband Clara & Franciscus.
Dit Beraad bestaat uit het Pastoraal Team, enkele adviseurs en andere mensen die de wereldkerk, en de inclusieve en inter-culturele samenleving weerspiegelen. We zochten b.v. naar een evenwicht tussen vrouwen en mannen en zijn daarom blij met de zusters Dienaressen van de H. Geest (SSpS), die boven in de AnnaBon-pastorie wonen.
Met dit Toekomst-Beraad pakken we ook de draad weer op van de Werkgroep ‘Ga en vernieuw mijn Huis’, die door de corona-crisis stil lag. Leden van het Algemeen Bestuur van Clara & Franciscus participeren ook in dit proces op weg naar een Parochieel Beleidsplan.
Zo’n Beleidsplan zal ook de steunpilaar zijn voor verdere opbouw van ons Samenwerkingsverband Clara & Franciscus. In de komende maanden zullen we stap voor stap steeds meer parochianen bij dit proces betrekken.
Ik hoop op uw ondersteuning en samenwerking. Een zeker participerend leiderschap zal de karakteristiek zijn van mijn werkwijze als uw nieuwe pastoor. Regelmatig wil ik mensen uitnodigen om mee te denken.
Dit geeft kans en ruimte aan alle parochianen om mee te werken aan verdere opbouw van onze regio als een interculturele parochie-gemeenschap.
De toekomst ligt nu in de handen van ons allen. En die toekomst willen we samen bereiken. De Drie-Ene God is de Spirit en de drijfveer van onze gemeenschap.
Tot slot wil ik een aantal mensen bedanken.
Allereerst wil ik U, Mgr. Hendriks, van harte bedanken voor uw aanwezigheid, en voor het vertrouwen en de zegen, die U aan mij hebt geschonken.
Mijn dank gaat vooral uit naar mijn voorganger pater Bert Wooning, de voormalige Administrator van ons samenwerkingsverband Clara & Franciscus. Ik zie hem als een Johannes de Doper, die de weg goed voor mij heeft voorbereid.
Hartelijk dank pater Bert voor alles, wat u gedaan hebt voor onze regio.
Mijn dank geldt ook de collega’s uit andere kerkgemeenschappen zoals de Muiderkerk, Elthetokerk, De Bron, en Koningskerk.
Dank voor uw aanwezigheid. De oecumenische samenwerking gaat zeker verder, ook in de toekomst.
Mijn dank gaat vooral ook naar het Algemeen Bestuur van ons Samenwerkingsverband Clara & Franciscus, naar alle locatiebesturen en pastoraats-groepen, naar alle vrijwilligers en alle parochianen.
Dank u voor alles, wat u gedaan hebt en wat u ook in de toekomst wilt doen voor onze parochies.
Mijn dank geldt ook hen, die veel werk verzet hebben voor deze viering. Vooral dank ik de kosters, en de cantores en musici van het Koor ‘Jubilemus Domino’ van de Martelaren van Gorcum-parochiegemeenschap.
Last but not least wil ik u alle mensen hier in de kerk en online bedanken voor uw aanwezigheid, medeleven en gebed; voor uw geduld en uw luisterend oor.
Dank – dank en dank!
Wij zijn samen onderweg met God.
Pater Marianus Jehandut SVD